Ik hink voortdurend tussen wat anderen van me vinden en hoe ik op anderen overkom, en hoe ik mezelf wil en kan zijn. Ik moet zeggen dat ik nu wel een redelijk evenwicht heb gevonden. Bij jezelf blijven wordt meestal het beste geaccepteerd.
Maar bijvoorbeeld: gisteren hadden we een bestuurswisselingsvergadering, waar natuurlijk heel wat kritiek op je terecht kan komen, opgekropte spanningen van een heel jaar etc (dit gebeurde ook). Dan voel ik me wel knap lullig ja. Zeker omdat ik nog een jaar door ga in het bestuur van de vereniging...