Een man en een vrouw krijgen hun eerste zoontje maar het is geboren met een zware handicap. Het heeft geen oren.
De zus van de vrouw gaat samen met haar en man en hun zoontje Pieter de baby bezoeken. Onderweg maken ze aan Pieter duidelijk wat er gebeurd is met zijn neefje. Hij krijgt ook het duidelijke verbod om een zin te maken met het woord oren erin. Als hij dat toch zou doen, zou hij de rammeling van zijn leven krijgen.
Ze komen aan in het ziekenhuis en gaan naar de kamer van hun familie. Wanneer ze binnenkomen, hebben de nieuwe ouders net hun baby vast. Na de begroetingen en de ocassionele: oh wat een schattige baby,... zegt Pieter: Tante, de baby heeft prachtige ogen.
Tante: Ja dat klopt, volgens de dokters zou die een perfect zicht ontwikkelen later.
Pieter: gelukkig maar, want het zou een groot probleem zijn als die een bril zou moeten
