Eigenlijk donderdag al. Toen had ik afscheid genomen op de bso, omdat ik volgend jaar ga flexen in verband met mijn studie. En ik kreeg zoveel cadeautjes en lieve woordjes. Ouders die dingen zeiden als: dat ze wisten dat hun kinderen veilig waren bij mij en dat ze mij nooit gaan vergeten vanwege alles wat ik voor hun kids heb gedaan. En briefjes van kinderen zelf met dat ik zo'n lieve juf ben en zoveel voor ze gedaan heb. En mijn collega's hadden met kinderen een vriendenboekje samengesteld en er is een zo'n kind, het kind waarvan elke inval als 1e de naam weet
, die had ingevuld dat ie mij gaat missen, omdat ik zijn vriend ben
. Dus ik heb wel een paar keer staan huilen, ook al was ik dat niet van plan. Maar ik ben wel trots omdat ik blijkbaar veel voor de ouders en kinderen heb betekend.
