Topic: hans speelde vorig jaareen tachtischespel.. marcel dit jaar..

[mooneyeslinda]

wat is er volgens jullie het grote verschil tussen hun speltactiek?

marcel heeft het natuurlijk slim gespeeld, en op een menselijker manier?

[tdietz]

marcel speelde tactisch maar open, hij zei gewoon tegen de mensen die hij gebruikte dat hij die gebruikte

[Art]

Hans was vanaf het begin met zijn tactiek bezig, hij werd anders in beeld gebracht en had lieve HiuKwan als tegenstander.

[KD.]

Hans nam zichzelf ontzettend serieus. Hoe langer de expeditie duurde, hoe meer hij zichzelf als een soort God leek te gaan beschouwen. ("ik heb het gevoel dat dit zo bedoeld is")
Hij leek te denken dat hij een haast heilig recht had te winnen.

Marcel nam zichzelf juist helemaal niet zo serieus en zag zichzelf ook niet als de gedoodverfde winnaar van Expeditie Robinson. Hij legde voor de camera uit dat hij een spel speelde, dat er anderen feitelijk sterker waren dan hij en dat hij zich expres low-profile opstelde (geen onnodige discussies aanging) om geen tegenstanders te krijgen.

[Robbieazerty]

Ben het met Art eens over het in beeld brengen.

Zet onder Hans een duister muziekje en je stemming wordt al gevormd dat hij slecht is.
Zet onder Marcel een vrolijk muziekje en het is toch allemaal zo grappig wat hij doet.


Ik verkies het vrolijke muziekje (i.e. het promoten van strategie en tactiek, want dat maakt het spel veel interessanter)

[weener01]

Had het in het begin al eens over de rare(superieure) blik die sommigen in hun ogen krijgen als ze plannetjes spelen en dit ook nog lukt. Heb die in het begin bij Marcel gezien maar die was hij daarna snel weer kwijt. Marcel heeft het tactisch gespeeld maar heeft zijn tactiek wel meerdere malen aan moet passen omdat hij in tegenstelling tot Hans niet in een comfottabele zetel naar de finale is gebracht.

en natuurlijk de productie heeft veel invloed op de manier waarop iemand in beeld komt maar daar moet je rekening mee houden als je mee doet..

[reaver]

Het viel me op dat Hans vorig jaar erop rekende dat hij er als een 'good guy' uit zo komen, op de finale was hij beetje onder de indruk van heel het gebeuren. 

Als ik dan zie naar de zelfvoldane houding bij Marcel bij Jenssen die vele malen heb terug gevonden in de expeditie toen ie persoonlijke interviews gaf.


Qua speeltactiek van beide heren waren best ok, hun houding in het spel daarentegen iets minder.  Zowel Hans en Marcel gaven me het gevoel van dat ze lieten doorschijnen dat ze totale controle hadden over heel het gebeuren.  Hans op een eufonische manier wat best wel leuke tv opleverde. Marcel op een droge monotone saaie manier, die vaak na na elke gebeurtenis, "maar dat wist ik' of 'dat loopt volgens mijn plan' eraan toevoegde... Zo'n houding wanneer zaken gebeuren ten gunste van een persoon met de eer gaan lopen (dat het op een stuntelige manier gebeurt wordt lekker verzwegen) maar wanneer er iets mis gaat als eerste de vinger naar een ander gaat wijzen... 



   

[Pete]

Marcel was tijden lang onzeker over zijn plek, en dat zij hij ook in de closeups.
Maar bij Hans waren deze gevoelens er niet, of ze werden niet laten zien.

Ik denk dat het toegeven (al dan niet door montage beïnvloed) van je onzekerheid een positief effect heeft op je reputatie onder het publiek.

 

En, inderdaad, de lieve HiuKwan als tegenstander hebben is niet bepaald handig.

[Schulz]

Hans was erg arrogant. En zeker toen hij die munt vond, en ging vertellen dat het hem toekwam. En idd daarbij speelde Hans of hij de good-guy was, terwijl hij alles al'geregeld' had, hij zat in dat een driemanschap waardoor ieder ander zo goed als kansloos was. En hij vond zichzelf de beste 'Robinson', super Robinsonwaardig.


Marcel is toch meer een schelm, en hij had geen driemanschap, hij had Marina goed om zijn vinger gewonden, maar dat was zelfs geen vaste afspraak. Hij had mensen nodig, en wist de juiste snaar te raken bij die mensen. Dat zag hij goed, in heeft hij steeds goed ingeschat. Dat vind ik niet arrogant.

[Goyathlay]

Hans had wat meer megalomane trekjes en Marcel wat meer charme. Tezamen met de beeldvorming is dat waarschijnlijk de voornaamste reden waarom men over het algemeen vele malen milder reageert op de spelwijze van Marcel. De manier waarop beide heren het spel speelden is moeilijk te vergelijken omdat de opzet van het spel dit jaar heel anders was dan vorig jaar. In zijn algemeenheid kan je denk ik echter stellen dat Hans op de eerste plaats een strategische speler was en Marcel vooral een tactische speler. Hans was een strateeg pur sang, hij had een duidelijk plan en hield zich aan dat plan om in de finale te geraken. Hans werkte zijn tegenstanders er op een methodische wijze uit. Marcel was daarentegen veel flexibeler en moest het vooral van zijn tactische ingrepen hebben. Zijn plan was erg buigzaam en dat werkte dit seizoen goed omdat er zoveel spelwendingen en onzekerheden waren.

[ootje]

Hans was erg arrogant. En zeker toen hij die munt vond, en ging vertellen dat het hem toekwam. En idd daarbij speelde Hans of hij de good-guy was, terwijl hij alles al'geregeld' had, hij zat in dat een driemanschap waardoor ieder ander zo goed als kansloos was. En hij vond zichzelf de beste 'Robinson', super Robinsonwaardig.


Marcel is toch meer een schelm, en hij had geen driemanschap, hij had Marina goed om zijn vinger gewonden, maar dat was zelfs geen vaste afspraak. Hij had mensen nodig, en wist de juiste snaar te raken bij die mensen. Dat zag hij goed, in heeft hij steeds goed ingeschat. Dat vind ik niet arrogant.

Inderdaad, Hans was vele malen arroganter dan Marcel. Van de laatste pikte je veel meer omdat hij meer een Tijl Uylenspiegel was, een schelm waar je ergens wel een beetje van moest houden.

[Clown]

Dat je het spel speelt is het punt niet, daar is het namelijk een spel voor. Het gaat erom hoe je het spel speelt. En daarin acht ik Marcel meer sympathiek als speler van het spel, dan Hans.

[abc123]

Ja Hans ging er echt een beetje over. Ik had altijd het gevoel van 'wie gaat hij nu weer een mes in de rug duwen', of 'met wat voor leugentje komt ie nu weer uit de hoek'.
Dit extreme gevoel van constant bedrog had ik bij marcel helemaal niet omdat hij - zoals vernoemd - zijn tactieken openbaar maakte.
Bovendien was het hele beeld van 'Hans en zijn vrouwenclubje' (zo kwam het bij mij over) gewoon een beetje over the top.
Ik denk ook dat het dat was - het feit dat er al die tijd 3 vrouwtjes om hem heen hingen, die zijn plannen altijd zooo geniaal vonden - dat zijn ego zulke grote boosts gaf (eerlijk, hoe zouden we zelf zijn in zulke extreme omstandigheden).

[reaver]

Ja Hans ging er echt een beetje over. Ik had altijd het gevoel van 'wie gaat hij nu weer een mes in de rug duwen', of 'met wat voor leugentje komt ie nu weer uit de hoek'.
Dit extreme gevoel van constant bedrog had ik bij marcel helemaal niet omdat hij - zoals vernoemd - zijn tactieken openbaar maakte.
Bovendien was het hele beeld van 'Hans en zijn vrouwenclubje' (zo kwam het bij mij over) gewoon een beetje over the top.
Ik denk ook dat het dat was - het feit dat er al die tijd 3 vrouwtjes om hem heen hingen, die zijn plannen altijd zooo geniaal vonden - dat zijn ego zulke grote boosts gaf (eerlijk, hoe zouden we zelf zijn in zulke extreme omstandigheden).

Hans maakte zijn plannen ook bekent onder de mensen van zijn alliantie...  In het finale heeft Yin imo eigenlijk Hans bedankt voor bewezen diensten door kleur te bekennen dat ze het eerlijker had moeten spelen (wat eigenlijk een beetje een mes in de rug is)...  Het clubje van Hans bestond uit Yin en Geert T dus waar je die 3 vrouwen haalt

Hans was te zelfzeker terwijl Marcel een variabele strategie hanteerde maar had denkelijk meer dan de helft van de tijd geen besef van zijn plaats in het spel...

[mooneyeslinda]

leuk om te lezen wat iedereen verschillend vind.

en idnerdaad was het dit jaar wel andere spel dan vorig jaar met die dubbele stemmen enzo..

ik denk dat hans namelijk ook wat anders in beeld was gebracht, dan marcel.

en inderdaad was marcel aardig open er in en moest het veel tectische spelen want hij was ng niet zeker van zijn plaats.
maar ik denk dat hans ook gewoon echt het spel speelde.. zoals marcel in jensen zei.. hij zag het echt als een spel en andere mensen als realtity of echte leven.  dat zag hans denk ik ook echt zo. hoewel af en toe ik ook tenendkrommend keek na de aflveringen bij hans..

[KD.]

Ik vond vorig jaar dat Hans aanvankelijk een beetje gedemoniseerd werd, want wat hij deed (zijn tactiek) was helemaal niet zo erg.

Maar zijn maniakale, megalomane trekjes gingen me richting het einde steeds meer tegenstaan. Hij miste echt de komische luchtigheid van Marcel. Marcel is inderdaad meer een schelm, zoals iemand hierboven al goed opmerkte.

Natuurlijk is montage niet onbelangrijk, maar ik denk dat er ook wel degelijk behoorlijke verschillen zijn tussen de persoonlijkheden van de twee, waardoor Marcel op de meeste mensen overkomt als een grappige, ondeugende kwajongen en Hans als een arrogante, megalomane malloot.

[Stanley_Yelnats]

Marcel is een kwajongen, een leuke Jan Drol die zijn charmes gebruikt om zijn doel te bereiken.

Hans is een arrogante kwal. Hij vind dat hij Jezus is, dat bleek uit zijn uitspraken als: "hoe langer ik hier ben, hoe meer ik besef dat ik voorbestemd ben" etc.

[LdHmolletje]

Hans speelde het voor mij een stuk professioneler, gewiekster. Al vanaf het begin had hij zijn ideeen hoe zo ver mogelijk te komen en wat de taktiek zou moeten zijn om dat te bereiken.
Marcel is denk ik een betere takticus. Daarnaast deed hij er volgens mij nooit helemaal geheimzinnig over hoe hij de finale zou gaan berijken! En Marcel heeft als voordeel dat hij er dusdanig uitziet (als ik dat zo mag zeggen...  ) dat men veel meer van hem neemt!
Maar allebei hebben ze het spel gewoon goed gespeeld zonder in mijn ogen gemeen te worden!

[Swifty]

Hans is veel minder sympathiek in beeld gebracht dan Marcel. Ze waren beiden wel zelfvoldaan over hun plannen, dat alles zo goed liep, maar bij Marcel volgde dan zo'n scheef lachje 

[Phraser]

Hans had vorig jaar wel het nadeel dat ze pas na het uitzenden van de hele reeks gingen bepalen wie de winnaar zou zijn. In mijn ogen had Hans ook gewoon moeten winnen als ik kijk naar hoe hij het spel had gespeeld.