Grappig is dat, ik was degene die iets postte over 'mensen met kinderen gaan in mijn ogen voor', en ik ben zelf toevallig iemand zonder kinderen.
Ik kan me wel voorstellen dat het gemis van je kinderen heel sterk is op zo'n expeditie. Ook ik ergerde me rot dat het blijkbaar zo sterk was dat de dames daarvoor naar huis wilden. Maar ik vind dat iets heel anders dan bericht krijgen van thuis. Mijn man is volwassen, weet dat de kans groot is dat ik die hele brief niet lees, maar voor kinderen is dat toch wezenlijk anders. En bovendien zou ik van mijn man wel weten dat hij zich prima red zonder mij, maar hoe het met je kinderen gaat, dat is iets heel anders. Je voelt toch dat je ze tikje alleen laat of zo, en dan hoor je graag dat het allemaal goed gaat.
Ik blijf erbij, ik had voor Kurt gekozen. Jeroen en Rita hadden Kuala Lumpur net achter de rug, zoals Esmeralda ook zei.
