Zo. Ik heb net ongeveer 90 seconden gezien van Extremely Loud & Incredibly Close (2011).
Een film die zeer gemixt werd ontvangen, op basis van een boek dat zeer gemixt werd ontvangen.
Maar wilde 'm toch al een tijdje zien, en je moet toch wat met je dag.
Alright, wilde eigenlijk alleen stukje tijdens lunch kijken, maar checkte even of de stream werkte.
Anyway.
Ik wilde dus onbevooroordeeld de film in.
Weet alleen dat de hoofdpersoon een of ander hyperintelligent uitvinderlijk excentriek filosofisch jongmensje is [dus doorgaans in dergelijke gevallen: een onuitstaanbaar ideaalbeeld v/d schrijver - but who knows].
Die dus ook vast allemaal hyperintelligente dingetjes gaat babbelen opdat de toeschouwer snapt dat de eerdergenoemde kiddo werkelijk uitzonderlijk is.
En zo begint het.
Met een gefluisterde voice-over-pianomuziek van the young one:
"
There are more people alive now than have died in all of human history"
En dat is onzin.
Not even close.
Toevallig weet ik dat dat getal iets meer dan 100 miljard historische mensen is, maar zelfs zonder die kennis valt eenvoudig te beredeneren dat het not even close zou kunnen zijn.
Het slaat nergens op. En als het kind zou hebben bestaan, dan hoort het dat ook te snappen.
Dus waarom stop het je in een film?
Het is een poging om een reaactie uit te lokken van 'ooohhh dat is diep! Dit is duidelijk een buitengewoon slim kereltje'. Terwijl de enigen die daarmee hierop reageren, mensen zijn die ook omver hadden kunnen worden geblazen met een parabel hoe het leven net is als een zakmes. Of hoe foto's zijn verworden tot beeld naar de wereld, in plaats van beeld van de wereld. Or something. Anything!
Maar dit is idioot.. Hij had net zo goed kunnen zeggen dat je kan leviteren als je je maar concentreert.
Dus.
Zelfs als de rest van de film perfect is, which I doubt, dan nog kan het de beginsmet niet wegwerken.
Heh - Original Sin. Dus zo werkt dat.
En totaal onnodig.
