Ik had er al wel rekening mee gehouden dat het allemaal net iets mooier is weergegeven dan het in werkelijkheid was, maar niettemin ben ik wel blij met deze plotselinge wending van het spel. Ik vond Pieter ook een leuke kandidaat, en was blij dat hij zich afzette tegen het idealistische beeld dat veel mensen nog steeds bij Expeditie Robinson hebben.
Dat gezegd hebbende vraag ik me nog wel iets af. Je wist precies hoe de kaarten verdeeld waren en dat het behouden van je positie moeilijk zou zijn, maar toch deed je er niks aan (tenminste niet dat wij hebben gezien). Juist omdat je vaak hebt aangegeven het echt alleen maar als een spel te zien verbaasd mij dit. Dacht je simpelweg dat er geen andere mogelijkheden waren die de uitkomst konden beïnvloeden, of heb je voor jezelf wel ergens een grens getrokken die je niet wilde overschrijden?
Persoonlijk denk ik dat je door je eerlijkheid je eigen kansen hebt beperkt tot een minimum. Als je alle mogelijkheden vanaf het begin had opengelaten, had je mijns inziens de uitslag van gisteravond nog kunnen veranderen. Je leek te gefixeerd op de alliantie met Jennifer/Richard en (in mindere mate) Frank, gecombineerd met je eerlijkheid t.o.v. Mick en Karin heeft dat wel tot je eigen ondergang geleidt. Je alliantie leek in het begin goed te werken, maar zoals je aangaf had Frank al redelijk snel door dat hij vroeg of laat buiten de boot zou vallen. Voor zover ik uit je verhaal kan opmaken had ook jij door dat Frank een soort van wildcard begon te worden. Als je alle mogelijkheden vanaf het begin had opengelaten (dus iets minder eerlijk was geweest over het ideale verloop van de expeditie voor jezelf, Richard en Jennifer) had je met deze kennis je eigen positie kunnen redden.
Natuurlijk is het achteraf en als kijker makkelijk praten, maar ik ben erg benieuwd naar de mate waarin je spelbewuste keuzes hebt gemaakt. Dit omdat sommige van je keuzes niet erg bijdroegen aan het veiligstellen van je eigen positie, iets wat jij denk ik zelf ook wel doorhad.
