Dat Carl alleen maar bezig was met het spel, viel voornamelijk op omdat hij zo'n beetje de enige was. Bijna niemand is namelijk nog bezig met het spel. Zie Maxime die uit naïviteit niet stemt, zie de dames die al hun stemmen op Carl gooien (wat ik overigens een prachtig gebaar vond; een statement tegen Carl en een manier om hun kansen gelijk te trekken om hun hechte band uit te drukken, maar met zelf proberen te winnen ben je dan natuurlijk niet meer bezig). Allicht dat je je dan ergert aan Carl, die alléén maar bezig is met winnen. Bezig zijn met winnen is volstrekt aanvaardbaar, vind ik. ER ís namelijk ook een spel. Dat de kandidaten van dit jaar daar minder mee bezig lijken te zijn dan in alle voorgaande jaargangen, kwam Carl niet zo goed uit.
Kortom, "Carl is alleen maar bezig met het spel" vind ik eigenlijk een verwijt van niks. En op basis daarvan verdient hij het inderdaad niet om genegeerd te worden door zijn kampgenoten.
(Wel verliest Carl in zijn drang om te winnen en zijn taktieken recht te praten de realiteit nogal eens uit het oog. Op een ongeloofwaardige manier. Als ik bijvoorbeeld Emma was, zou ik me zelfs beledigd voelen dat Carl kennelijk denkt dat ik zo dom ben dat hij er mij van kan overtuigen dat hij "echt wel een aantal stemmen zou offeren om Marnix in het spel te houden." Marnix? Laat me niet lachen! En zijn uitval richting Meredith toen al duidelijk was dat hij eruit zou vliegen, was ook een lage vorm van natrappen. Ook al had hij waarschijnlijk nog gelijk ook, feitelijk. Maar dat doet er niet toe.)
Hoe dan ook, de reden dat ik een hekel heb aan Carl is de Zaak Esther. Daarin is hij veel en veel te ver gegaan, samen met John. Iemand op een basisschoolachtige wijze proberen weg te pesten en het leven zuur te maken, ik schrok er echt van. En met mij vele anderen. Ik zie zijn exit dus gewoon als een afstraffing voor dat gedrag. En die visie bevalt me prima!
Laten we ervan uitgaan dat de Zaak Esther het slechtste in Carl naar boven heeft gebracht en dat hij in het dagelijks leven best wel meevalt. Laten we hopen dat Carl inmiddels, nu er wat tijd overheen is gegaan en hij de beelden terug heeft gezien, wél spijt heeft van zijn gedrag t.o.v. Esther, i.t.t. John. En voor de rest... Ach, wellicht kan Carl niet tegen z'n verlies bij monopoly en gooit hij dan het bord om of gaat hij valsspelen, maar nou en? Ik ken wel meer van zulke mensen, maar die belichamen heus niet het kwaad, hoor.
P.S. Hulde voor alle mogelijke vormen van stemafspraken! Ik word zo langzamerhand niet goed van al dat heilige gezever (ook van de kandidaten!) als zou dat "tegen de regels" zijn of moreel verwerpelijk of wat dan ook. Onzin! Stemafspraken en complotten horen bij Robinson en hopelijk zal dat nog lang zo blijven.
