Ik ben vandaag langs geweest en ze begon weer te huilen. Ik heb gezegd dat het echt niet haar schuld is en dat zij dat ook niet konden weten. Intussen kijken ze telkens als ze ergens naartoe rijden eerst of iedereen in de mand ligt of niet.
Ik was er net drie minuten, stond in de garage nog met mijn vader te praten, toen er alweer twee onder de auto kropen en eentje dus weer in die motoronderdelen ding. Klep geopend, maar we konden er niet aan. Dus eerst binnen nog met ons mama gepraat en dan na een half uurtje naar buiten om te kijken of ie er al uit gekomen was. Niet dus. Het stortregende en doordat die motorklep open stond, vielen er een hoop druppels binnen, ook op Spot (die er dus in zat). Daardoor kroop ze nogdieper weg dat we er helemaal niet meer aan kunnen.
Ik ben ertegen beginnen roepen en blazen, om haar een 'slecht gevoel' bij die auto te geven zodat ze er niet meer in zou kruipen, maar mocht niet baten. Toen kwam mijn pa met een lumineus idee: om de tuinslang aan te sluiten en op het poesje te sproeien, want geen enkel kat is graag nat. dus dat heb ik gedaan, in de plensende regen. De eerste keer deed ze niks, dus ik weer sproeien en toen kwam ze ineens keihard vanonder de auto uit gelopen. Ze vond het echt niet leuk. Beetje ziekig, maar liever dat dan dat ie ook onder een rijdende auto terecht komt.
Dus dat gaan mijn ouders nu iedere keer doen als ze in de motor kruipen, om ze dat te laten linken met iets vervelends waar ze drijfnat van worden, zodat ze er hopelijk niet meer in kruipen.
