Tenslotte werd door Stephen Hawking de absolute snelheidsgrens van deeltjes al ontkracht waarbij hij opmerkte dat die stelling van Einstein zelf was gekomen (het relaas van de de trein die zich op lichtsnelheid voortbewoog terwijl iemand in die trein van de achterste wagon naar voren liep)
Inderdaad, of een lichtstraal in de trein afschiet. In zoverre dat je inderdaad snelheden niet precies kunt optellen, zodat de lichtsnelheid absoluut blijft - en al het andere relatief
--
Vraag me echt af hoe ik me dat reizen in de tijd dan moet voorstellen 
Wat dit betekent indien het waar isis eigenlijk niet voor te stellen
Het probleem is dat de natuurkunde die we om ons heen zien compleet anders is dan op atomair niveau [en kleiner]. We zien hier objecten die snelheden hebben en kunnen zodoende allerlei dingen voorspellen, al sinds Newton. Deze wetten van Newton gaan echter totaal in lucht op bij veel kleinere ordes van grootte. Licht is bijvoorbeeld zowel deeltje als een golf - hoewel we het normaal zouden verwachten als golf. Massa hetzelfde, hoewel we dat als deeltje zouden verwachten. Voor beide is geen metafoor te verzinnen, omdat het voor ons een compleet andere wereld is.
De implicaties als dit onderzoek blijkt te kloppen zijn even onvoorstelbaar. Het mooie aan de relativiteitstheorie en verwante zaken is dat het klopt. Keer op keer op keer, het is ook qua formule simpel [altijd positief]. Stellen dat deeltjes
wel sneller dan de lichtsnelheid kunnen gaan, zou uit dat theoretische oogpunt even idioot zijn als stellen dat de Aarde het middelpunt van het heelal is; alles wat we weten wijst ergens anders op.
Het terug in de tijd-deel is slechts een van de componenten die overhoop zou worden gehaald - maar past goed bij de fantastie, en is dus aantrekkelijk
Maar ik zal een iets duidelijker uitleg proberen te geven [note: ik ben verre van een expert]
--
Als we grote vriend Einstein volgen dan is er 1 geheel van ruimte-tijd [ipv ruimte en tijd als aparte entiteiten]. Daarnaast is zwaartekracht de uitdrukking van hoeveel massa deze ruimtetijd vervormt. Het gedachte-experiment is dat je je een laken moet voorstellen waar een aantal ballen op liggen. Het laken zal doorbuigen afhankelijk van de massa van de bal - en vervormt zo het laken. In praktijk is dit hetzelfde met de ruimtetijd en massa.
Naast deze relatie tussen massa en ruimtetijd telt ook de snelheid mee. In het kort is het volgens Einstein zo dat als je sneller, sneller en sneller gaat [en je de lichtsnelheid gaat benaderen] je steeds zwaarder wordt en de tijd steeds langzamer gaat lopen. Als je de lichtsnelheid bereikt zou je oneindig zwaar zijn, en zou de tijd stil staan - tevens zou je oneindig veel energie ervoor nodig hebben. Beide lijken onmogelijk, dus het lijkt vrij intuitief om te stellen dat je inderdaad niet sneller dan de lichtsnelheid zou kunnen gaan.
Volgens mij is vervolgens het idee dat als je door dit nulpunt heen zou gaan, dat de wereld zogezegd op z'n kop gaat. Het zou wederom oneindig veel energie kosten om langzamer dan de lichtsnelheid te gaan [dus om af te remmen], en de tijd zou letterlijk terug beginnen te lopen. Er zijn hypothetische elementaire deeltjes, genaamd tachyonen, die als zodanig zijn omschreven.
Als we nu deeltjes sneller dan deze lichtsnelheid kunnen laten gaan, dan kunnen we ook informatie aan deze deeltjes mee zenden. Terug in de tijd. En dus bijvoorbeeld een boodschap versturen naar vorig jaar. En dat zou het hele idee van causaliteit onderuit halen - immers, wat wat gebeurd er dan eerst, de boodschap ontvangen of versturen? Ik dacht dat de consensus was onder wetenschappers dat causaliteit altijd zou bestaan - alhoewel dit altijd meer op geloof dan stevig theoretische grond leek te berusten.
Maar verwacht niet binnenkort zelf terug in de tijd te kunnen reizen
Ik hoop dat ik het een en ander heb kunnen verhelderen - maar ik weet het niet.. de materie is vrij complex en misschien heb ik delen warrig uitgelegd.
ps: heh, ging over de limiet van 5000 characters in 1 post..
