Even later, in het Cornelis Prulpark..."Ik kan me toch niet vertonen met die lelijke roze strik op m'n hoofd!", zei Daisy.
"Het is maar voor even, Daisy Duck!", gromde D*N. "Ik voel me ook belachelijk met die hoge hoed op mijn hoofd en die wandelstok."
"Mwah, hij staat je goed hoor, Dengobert!" grapte TimvDons. "Ik voel me eigenlijk wel thuis in mijn rol als Timbo McKwek... en ik doe mijn echte achternaam ook eens eer aan!"
"Jongens, stil!" siste D*N. "Daar komt Zwarte Molducka aangelopen... *ahum*... LALALA! Wat een heerlijke dag om lekker in het park lopen met mijn Geluksdubbeltje!"
"Pssst," fluisterde Daisy. "Volgens mij trapt ze erin!"
"Ha, Dagomans!" kraste Molducka. "Wat een toeval! Nu heb ik die nieuwe toverspullen niet eens nodig! Ik gooi gewoon een poefbommetje en..."
"Wacht!" riep D*N. "Ik zie dat je daar een zak met geld hebt! Die heb je dan vast niet meer nodig. Weet je, Molducka, ik dacht - ik gun jou dat muntje wel! Jij kunt hem vast beter gebruiken dan ik. Maar dan wil ik die zak geld van jou. Deal?"
Even leek Molducka uit het veld geslagen.
"Bwah!? Wat? Je wilt je geluksdubbeltje zomaar aan mij verkopen? Heksenketels nog aan toe! Nou, dat lijkt mij een prima ruil!"
"Wie had dat gedacht, dat wij het ooit nog eens zouden worden..." zei D*N. "Weet je, laten we even naar het bureau gaan en officieel onze handtekeningen zetten, dan hoeven er later geen misverstanden over te ontstaan!"
"Hmmm, dat lijkt me prima" zei Molducka. "Want ik vertrouw je eigenlijk nog steeds voor geen cent... of nou ja, dubbeltje, in dit geval..."
"Zo, daar zijn we dan..." zei D*N op het bureau. Toen deed hij zijn hoed af en trok hij zijn neppe bakkebaarden en eendensnavel van zijn gezicht. "En nu even serieus, mevrouwtje. Tijd om jou de D*NA-test te geven!"
"Nee!" riep Molducka. "Help! Waar zijn mijn toverspulletjes, dan verander ik je in een..."
"Zoek je deze?" riep Tim, en hij hield haar zwarte tas in zijn hand.
"Grrrr, jullie zijn nog niet van me af!" krijste Molducka.
"Nee, zeker niet," antwoordde D*N terwijl hij haar vingerafdruk nam. "Voorlopig zullen wij elkaar nog dagelijks zien! Want kijk maar naar het scherm, daar staat:"
Molduck is een Rover! En heeft geld bij zich!Nieky: "Yes!" riep Nieky, die samen met de andere Hunters binnen kwam gelopen. "Er is maar één manier om dat te vieren! Met het Nieky Mouse JippieJee lied! Dans maar mee, iedereen!"
"Jippie!"
"Jippie...""Nieky...""NIEKY!""... huh? Wat?"
"Je bent toch niet in slaap gevallen?" klonk de stem van Daisy nijdig uit de portofoon. "Over!"
"Oh... um... nee hoor!", zei Nieky. "Maar ik lig Molduck hier al de hele dag te bespioneren en er gebeurt niets bijzonders. Ze is aan het tuinieren en haar kleine zit naar kindershows te kijken... zoals Ducktales en Mickey Mouse clubhuis... ik kan ze inmiddels wel dromen... over."
"Goed," zei Daisy. "Neem haar maar mee naar het bureau voor het verhoor, dan zien we daar wel verder. Over."
Molduck tuurde naar het scherm. Ze kon haar lach bijna niet inhouden.
Helaas, Molduck is géén Rover.
Goed geprobeerd, maar helaas. Houd moed, het spel is nog niet voorbij!
