Anyway, volgens mij gaat het juist niet om of er mensen gekwetst worden maar juist wel over wat ze voelen.
Ik moet zeggen dat ik er wat moeite mee heb om de emotie te laten prevaleren. Want:
1. Hoeveel mensen voelen dat? Weten we dat? Is er iemand die heeft laten weten zich
zelf onwelkom te voelen, of zich gekwetst te voelen? Of zijn de meldingen die moderatie heeft binnengekregen meer van de aard "wij denken dat
anderen dat wellicht voelen"?
2. Wat voor gevolg heeft het als ik kenbaar zou maken dat ik me onwelkom zou voelen om wat voor reden dan ook? Komen er dan ook aanpassingen? Waarom niet
en waarom wel bij de groep Chinese molspeurders? Ik ben bang dat je het gevoel dan te veel macht geeft.
3. Mensen zijn toch bij uitstek de wezens bij wie het voelen is aangevuld met
denken? Als je kan redeneren dat er geen kwetsing is bedoeld, dan is de conclusie toch dat dat gevoel misschien niet is gerechtvaardigd? En dan ligt de verantwoordleijkheid voor dat gevoel toch bij de voeler, en niet bij ons (of in dit geval, bij vriendlief)?
Ik weet het antwoord ook niet hè, ik stel dit als vragen. Misschien heb je gelijk hoor, en stootte die grap echt mensen af. Het is altijd een grijs gebied. Alleen leg ik - als blanke Nederlander - waarschijnlijk de grens ergens anders. Ik heb - in real life, niet hier ofzo - ook wel eens een lullige opmerking naar m'n hoofd gehad. (Wie niet.) En dan doet dat effe zeer, maar daarna is het ook van, tja dat gevoel ligt verder bij mij. Zeker als er sprake is van een
eenmalig incident binnen een context. (Maar misschien waren die opmerkingen dan niet lullig genoeg voor mij om het probleem te snappen. Dat kan ook.)
Maar goed. Waar we het volgens mij over eens zijn, is dat sommige dingen niet kunnen, sommige dingen prima zijn, en dat ergens daartussen een grijs gebied zit wat onmogelijk vast te leggen is.
