de desinformatie waar het over gaat lijkt me weinig te maken te hebben met de maatregelen, maar met daadwerkelijke desinformatie zoals complottheorieën.
MIsschien heb je gelijk. Het lastige is dat er in bredere termen wordt gesproken over informatie die de geldende normen tegenspreekt. Dat is helaas breder dan complottheorieën.
Daarnaast staat er in dat stukje helemaal niet dat dat actieplan niet inhoudt wat jij zegt, zoals educatie en in gesprek gaan met andere mensen. Ik lees er niet direct censuur in.
Misschien heb je gelijk en dat zal allicht voor een deel het geval zijn. Helaas staan een paar pagina's verder in de tekst ook suggesties zoals het "markeren van informatie als onjuist", het "lager in de zoekresultaten plaatsen" en het "optreden tegen accounts"...
Overigens vind ik het nogal gevaarlijk om te zeggen dat als je de ander niet kunt overtuigen met goed onderbouwde informatie, dat de ander dan misschien een punt heeft. Als mensen eenmaal in een complottheorie geloven, praat je ze daar echt niet zo makkelijk meer vanaf - hoe eenduidig de waarheid ook is.
Daar heb je inderdaad zeker een punt. Maar de vraag is of je díe mensen bereikt door informatie te weren. Immers, als ze dat ontdekken, wordt hun geloof in hun theorie nóg rotsvaster. "Zie je, ze houden dingen achter". Uiteindelijk geloof ik dat openheid van informatie en erkenning van dissidenten toch de beste manier is. Ook mensen die
ongelijk hebben, kunnen goede redenen voor hun gedachten hebben.
Maar al je nuances zijn absoluut terecht, waarvoor dank
...en hoe zie je dat voor je bij corona? Dat we een experiment uitvoeren met mensenlevens, die daar nooit toestemming voor hebben gegeven, om te kijken welke maatregelen het beste werken bij een pandemie? Dat lijkt me, naast onethisch, pas een eng idee 
Volgens mij is dat wat we dóen. Ik zie deze wereldwijde lockdown als een gigantisch sociaal experiment met een onbekende uitkomst. Wat we doen, is
ongezien, en we hebben geen idee wat het met onze emoties gaat doen op de langere termijn. Het is bekend dat sociale deprivatie mensen echt gek kan maken. Het zou me niet verbazen als we straks een enorme stijging gaan zien van dingen zoals trauma's, psychische stoornissen, angststoornissen, eenzaamheid, (complotdenken?), suïcide, huiselijk geweld, faillissementen, ontslagen, werkloosheid, schuldenproblematiek, armoede, daklozen, ándere ziektes waarvoor de aandacht nu verslapt, etc. In andere landen met strengere lockdowns denk ik nog erger dan hier in Nederland.
Of dat erger of minder erg is dan al die coronadoden, vind ik absoluut geen uitgemaakte zaak. Maar het ligt verder in de toekomst en is onzichtbaar(der), en wordt dus minder "gevoeld". Toekomstige waarden worden geofferd om nu mensen te redden. Maar ik ben er dus bang voor dat onze panische kortetermijnreactie op corona (vanwege de heftige gebeurtenissen in ziekenhuizen - die ik niet ontken!) ons straks enorm in de staart gaat bijten.
Als het doel is om de
uiteindelijke schade de minimaliseren (en niet per se de schade
nu), dan is
beginnen met een onethisch experiment misschien wel het meest ethische wat je kunt doen. Als je niet experimenteert, dan doe je in wezen "zomaar wat". We hebben allerlei mogelijke aanpakken, met allerie onbekende effecten. Als iedereen hetzelfde spoor bewandelt, heb je geen manier om te weten of dat het juiste spoor is en ben je misschien zonder dat je het weet veel meer schade aan het aanrichten dan anders mogelijk was geweest. Liever kom je daar een beetje in het begin achter, en volgens mij is experimenteren de enige manier daarvoor. De wereld is te complex om te voorspellen.
We testen ook geneesmiddelen op dieren. Dat is eigenlijk ook onethisch. Maar als we door een muis te doden, een mens kunnen redden, moeten we dat offer dan wel of niet brengen?
Daarom vind ik Zweden interessant. Als daar straks opvallende verschillen blijken, leren we daarvan. En dat kan ons in de toekomst helpen.
