Humo:
‘De mol: aflevering 6': Nare herinneringen aan ‘Beat da Bompaz’
Vincent Van Peer maandag 13 april 2020, 9:34
Symboliek troef in de zesde aflevering van ‘De mol’. Zo stond de rechthoekige plank waarop de kandidaten de sirtaki moesten dansen, duidelijk symbool voor de balk waarover ze dit seizoen het geld gooien. Alweer slechts 1.350 euro erbij in de groepspot: zelfs de afvaller van vórige aflevering deed beter.
Toegegeven: die eerste proef, waarin Bart, Jolien, Christian, Alina en Dorien de Olympische Spelen nog eens dunnetjes mochten overdoen tegen geriatrische ex-atleten met namen als de Harpoen van Patras en de Kolos van Kalamata, was van bij aanvang onbegonnen werk. Het lijkt me schier onmogelijk om het als leek te halen tegen de techniek van echte atleten, ook als die atleten hun spieren tegenwoordig vooral moeten aanwenden om de woonzorgcentra te ontlopen. Als bijkomend maar niet te onderschatten nadeel riep het concept ook nog eens nare herinneringen op aan VTM-programma ‘Beat da Bompaz’, een titel waarvan ik hartstochtelijk had gehoopt ‘m nooit meer te hoeven uittikken. Maar kijk: de mol saboteert grondig dit jaar.
Bart deed na enkele rondjes fluitend verspringen en zielig speerwerpen - de speer van Dorien doorkliefde de lucht als een dwarrelend veertje - wat hij altijd doet, en manoeuvreerde zich in een levensbelangrijke positie. Hij nam het op tegen de 82-jarige Anibal Smelt, die verdachte gelijkenissen vertoonde met de 27-jarige Salim Bentla. De discipline waarin de heren het tegen elkaar opnamen, hoorde de 100m sprint te zijn, maar zij waagden zich liever aan een pittig rondje grintduiken, een lokale discipline die zo obscuur is dat zelfs de Grieken er nog nooit van gehoord hadden. Afijn, Bart verloor al het geld. Maar de grootste dief was toch de 80-jarige vlerk Spyros, die het niet laten kon een kusje van de 20-jarige Alina te stelen.
‘s Avonds mocht er bekomen worden bij een wijntje aan tafel, vooraleer Gilles De Coster de mogelijkheid van een digestiefje opwierp: Jolien greep het aanbod aan als een drenkeling die in geen weken land had gezien, en de groep trok naar een ouzerie - een drinkgelag in de traditie van een whiskerij of een amarettorium. Daar waagde Bart, alweer hij, zich aan zijn verdachtste handeling in een zee van verdachte handelingen door zich... spontaan op te werpen als bob. Verder leerde je uit die proef vooral veel over Alina, die zich na enkele pousse-cafeetjes met een alcoholpercentage van veertig procent liet ontvallen dat ze al eens met een pistool had geschoten, een dier had geslacht, een vrouw had gekust, in de cel had gezeten én op de vuist was gegaan: als Hollywood ooit terug begint te filmen, dan hoeft ‘t niet verder te zoeken naar de volgende Rambo - intussen is de originele, Sylvester Stallone, alweer zo oud dat-ie het net als Alina niet kan láten om in het zwembad te plassen.
Een verzameling gedachten bij de laatste, belangrijkste proef:
●Bart heeft veel oog voor de banaan van het mannelijk naaktmodel, maar mist wegens zijn - pun not intended - verslapte aandacht wel een druif, en ligt er als eerste uit.
●Dat versterkt nog eens mijn vermoeden dat hij de mol is, want zijn taak is hier niet om ver te geraken, maar wel om aan het einde van de rit de winnende kandidaat mits listige manipulatie naar het ‘bankroet’-bordje te leiden. Wat lukt.
●Met zo’n cactushelm sta je meteen voor lul. Had Theo Francken dat geweten, hij had nooit de moeite moeten doen om met Twitter te beginnen.
●De proef met de olijf-, feta- en tomaatprikkertjes mocht gelden als het minst sexy staaltje ‘van elkaars lijf eten’ sinds een arend elke dag de lever van de aan een rots geketende Prometheus kwam uitpikken.
●Van Alina was die arend, de dag na de ouzerie, toch vrolijk afgebleven, vermoed ik.
Tenzij míjn lever het tegen dan ook voor bekeken houdt: tot volgende week, voor de halve finale!
Ook in Humo:
