Ik vind jullie theorieën allemaal erg interessant om te lezen, maar vraag me af: Wat heeft het voor jullie voor meerwaarde dat er "iets" is? Ik als christen kan dat voor mezelf uitleggen, voor mij is geloof/God een grote steun. Bijvoorbeeld als er mensen overleden zijn, dat soort dingen. Kunnen jullie dat ook voor jezelf uitleggen? Of zie je het gewoon als: Er is iets, punt?
Dat laatste. Voor mij heeft het eigenlijk zelden meerwaarde, uit het besef dat er een hiernamaals is krijg ik geen hoop o.i.d. Daarom snap ik het ook nooit als atheïsten aankomen met het argument
"Dat mensen geloven in een hiernamaals omdat ze (onbewust) willen/hopen dat het zo is" en het in werkelijkheid dus 'wishful thinking' (wensdenken) is. Op mij kan die theorie althans niet van toepassing zijn want ik had veel liever gehad dat er geen hiernamaals bestond en je gewoon chronisch doodgaat bij overlijden. Dan is het lijden namelijk voorgoed over. Als je echter in het hiernamaals komt, wie zegt dat het lijden dat je ervaart dan opeens stopt? Die garantie is er niet. Wellicht blijft het lijden daar gewoon voortduren, en moet je daarnaast op den duur weer opnieuw reïncarneren.
Want wie weet klopt het beeld van 'dat er in het hiernamaals enkel vrede word ervaart' helemaal niet en is dat door ons mensen bedacht. Er bestaan ook talloze negatieve BDE's (bijna dood ervaringen) namelijk. Het lijkt er dus op dat alles wat IN jezelf bestaat hier op aarde (dus je emoties, je gedachten etc) ook daar blijft voortbestaan, wie je bent verdwijnt namelijk niet. Dat houdt dus in dat zelfs in het hiernamaals emoties als verdriet kunnen bestaan. Je kunt immers terecht komen in een energie vol licht, vrede en liefde, maar dat houdt nog niet in dat je die vrede ook intern ervaart. Je
eigen interne gemoedstoestand staat namelijk los van de
externe energie waarin je terecht komt.
Poll
