Topic: Dagboek afvaller

[evelienh1986]

Leuk!!!

[Lukie4]

het felicitatie filmpje

[Juuls247]

het felicitatie filmpje

Leuk!!

[Naty]

het felicitatie filmpje

Tim op het eind  Taeke die vanalles en nog wat doet 

[Heinz]

In Wie Is De Mol heerst een ander soort tijd, het is te vergelijken met een snelkookpan, elk moment weegt zwaarder, vriendschappen zijn sneller gesmeed en elke indruk maakt een net iets diepere groef.

Nu trapt diezelfde tijd ineens bruut op de rem.
Ik kijk naar Taeke die naast me zit.
Annemieke, Klaas en Tim achter me.
I know the drill, snel afscheid nemen en vertrekken.
Lichtelijk verdwaasd zeg ik mijn makkers gedag en stamel nog wat tegen Art.

En dan het kale gevoel van in je eentje met een koffer naar een taxi, alsof er een navelstreng is doorgeknipt, er hoeft niets meer genoteerd, het mollenboekje mag opgeborgen, er liggen nergens meer jokers verborgen, de bubbel is doorgeprikt, het spel is nu echt over voor mij.

Ik zit vier uur in een taxi richting Santo Domingo, een conversatieloze rit, ik speek geen Spaans, de chauffeur geen Engels. Buiten begint het te onweren.

Met het voorbijtrekken van het tropische landschap, komen flarden boven van de afgelopen tijd, de bizarre opdrachten, de gezichten, de euforie, het avontuur, maar vooral de lol, wat heb ik f...ing veel gelachen!! Wetend dat die fijne bubbel elders nog even doorgaat, doet wel pijn, maar de gedachte aan thuis, vrienden, Amsterdam verzacht deze...

In het vliegtuig doe ik geen oog dicht.

Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis, ongelooflijk hoe snel je weer in je oude groef zit; werk, afspraken, haastig gedoe. Maar er is wel iets bijgekomen...een soort verliefdheid.

    Als ik terug denk aan de tijd bij Wie is de Mol?, voel ik vlinders, zoals je vroeger had na een vakantieliefde; knetter melancholisch, maar ook nog steeds met je kop in de wolken.

De nieuwe vrienden die ik heb leren kennen, het prachtige land, de lol, de eindeloos gezellige avondjes, de verbazing over mezelf, Wie is de Mol? 2016 was voor mij één groot kado.

Iedereen duizend maal dank, ik voel mij een bevoorrecht mens.

[vveerraak]

Mooie afscheidswoorden van Rop 

[SuperFurry]

Wat mooi geschreven Rop, en wat was je een leuke kandidaat!

[Shiba]

Hij is een paar dagen thuis en zit alweer .n het oude ritme van werk enzo? Dat kan toch niet? Hij zou ze de tijd toch eerst "ondergedoken" uit moeten zitten?

[Bodejos]

Als je rekent vanaf het moment dat hij thuis is aangekomen, plus een paar dagen, zit je ongeveer pop de dag dat ook de finalisten thuis kunnen zijn.

Tenminste: zo zie ik het.

[Gadoesja]

Wat mooi geschreven Rop, en wat was je een leuke kandidaat!

Jammer dat je niet langer hebt kunnen blijven. We hebben van je genoten!

[Lukie4]

Helaas is er ook aan mijn Wie Is De Mol 2016 een einde gekomen.

Natuurlijk is het een heel groot avontuur geweest en is het lastig om als laatste voor de finale af te vallen, maar ik wist dat het tot de mogelijkheden zou behoren. Mijn partner-in-crime Tim had veel meer jokers en Annemieke de vrijstelling, al met al niet een geweldig vooruitzicht. Klaas en ik stonden er by far het slechtste voor. Bij het vertrek van Rop had ik het al even heel benauwd toen iedereen het groene scherm gezien had en alleen wij nog over waren. Ik was toen natuurlijk zeer blij dat ik mocht blijven, maar daar hield ik er dus ook al kortstondig rekening mee en dat gevoel toen heeft me geholpen toen het uiteindelijk fout ging. Mijn laatste aflevering heb ik meegeholpen nog aardig wat geld in de pot te krijgen, dus wie van de drie finalisten dan ook heeft gewonnen, ik verwacht daarvoor zeker nog een cadeau of een vakantie op kosten van de winnaar!

Het is en blijft een raar moment, je ziet een rood scherm, geeft de anderen een knuffel, kort interview met Art en dan een auto in richting het vliegveld.

    Ik heb WIDM met opgeheven hoofd kunnen verlaten, omdat ik bijna de hele reis heb meegemaakt en in die 3 weken vrienden voor het leven erbij heb gekregen.

Ik heb de Dominicaanse Republiek in al zijn schoonheid gezien en bovendien een aantal spectaculaire opdrachten gedaan. Met de laseropdracht en het klimmen langs de steile wand als hoogtepunten.

Bij thuiskomst had ik een zeer gezellig etentje in het Okura met 5 vrienden op de agenda staan, dus dat was lekker thuiskomen.

Het is een heel raar gevoel na 3 weken in een soort bubble geleefd te hebben weer in Nederland te zijn, zeker omdat je het met bijna niemand kan delen. Maar enkele in mijn allernaaste omgeving waren van mijn reis op de hoogte, want dat is wel zo veilig om het geheim dat WIDM is in stand te houden.

[Heinz]

Dagboek Annemieke - verliezend finalist



"Je staat in de finale..!" Ik kijk Art eens goed aan, en vertrouw het nog steeds niet... Na de afgelopen 3 weken te zijn blootgesteld aan alle vormen van verraad, onverwachte wendingen en mol acties ben ik niet zeker dat ik mijn zwaarbevochten vrijstelling mag houden.

De test had ik goed gemaakt, want je weet maar nooit. Maar het is echt zo, en dus mag ik even heel blij zijn, kort, want meteen daarna nemen we afscheid van Taeke. Heel jammer is dat, elke keer weer iemand zien gaan waar je het zo leuk mee hebt gehad. Taeke met zijn heerlijke humor en het gepest met Tim, mijn lieve vriendje en bondgenoot Rop, gortdroge mode-queen Cécile, de lekker scherpe Marjolein, brigadier Lust en, wat lijkt het alweer lang geleden, Airen en Remy.

Maar het is waar. De finale van Wie Is De Mol. Tim en ik staan elkaar buiten op het balkon glazig aan te kijken. Awesome, bizar, en nog meer loze teksten wisselen we uit. We zitten allebei op Klaas, zoveel is duidelijk, maar uitspreken doen we het niet. Ik maak een selfie van mijn onthutste hoofd voor het thuisfront. Kunnen ze ook zien hoe verdwaasd ik op dat moment ben. 

Als we die avond samen eten hebben we het over onze favoriete opdrachten, de bergwand, de steenmijn, mijn jokerjacht, het kajakken, en de absurde terugreis na de opdracht met de Taíno tekens. Iedereen was zeiknat na drie kwartier beuken tegen de golven in een uit de kluiten gewassen roeiboot. Ook hebben we het over het hele avontuur in het algemeen. De mindfuck van het wel of niet vertrouwen van de anderen, en tegelijkertijd TOCH vrienden worden, het vergeten van de camera's en drones terwijl je weet dat het straks op TV komt, je compleet overgeven aan de productie terwijl je thuis alles graag zelf onder controle hebt... Het is een raar spel, maar zo mooi!

Na nog twee waanzinnige opdrachten maken we ons op voor de echte finale: de test. De locatie is adembenemend, een schiereiland dat alleen per boot bereikbaar is. Logisch dat toeristen daar graag komen. Jammer alleen dat er dus ook nu een bootlading fotograferende roodverbrande lieden het strand op loopt. Waaronder ook Nederlanders, die zitten écht overal. Klaas, Tim, Art en ik verstoppen ons in een hut, en de productie probeert nieuwsgierige Hollanders af te wimpelen. Het idee dat ons geheim nu nog even wordt verpest...

Na de test en een zenuwslopend half uur wachten staan we dan toch echt met z'n drieën naast elkaar, en komt De Mol uit z'n hol. Heel even maak ik me gek met de gedachte dat Tim een stap naar voren zal zetten, maar gelukkig is het toch onze goeie ouwe Klaas. Hij kan even uitademen, de opluchting straalt van zijn gezicht, en Tim en ik wisselen een blik uit: nu wij nog. Zou je denken toch? 'Gelukkig' heeft regisseur Rick nog één trick up his sleeve.

    De winnaar wordt pas tijdens de live finale in Amsterdam bekend gemaakt. Welja. Tim kijkt alsof hij onze regie-vriend wel kan aanvliegen, en ik moet alleen maar lachen. Die finale is over negen maanden...

Ik zou technisch nog een kind kunnen baren in de tussentijd . Het voordeel van deze situatie is gelukkig ook al snel duidelijk. Iedereen is superblij tijdens de 'wrap party' op het strand. Alles staat erop, alles is gelukt, iedereen is kapot maar gelukkig. Geen spanning meer.

Onderweg naar het hotel stopt de boot midden op zee, de kapitein weet een 'natural pool'. Een bizar stukje ondiep, prachtig blauw water in de diepe oceaan, met een witte zandbodem. Met om het helemaal schilderachtig te maken her en der dieprode zeesterren. Iedereen springt overboord, en zo start een hele fijne wilde laatste nacht. Met 30 joelende medewerkers en kandidaten op een paradijselijk stukje aarde, zeiknat en heel gelukkig.

Dus of ik het erg vind dat ik niet gewonnen heb? Nee, al is het natuurlijk NOG leuker om wél te winnen... Dit was één van de mooiste ervaringen uit mijn leven. Een schoolreis tot de 10e macht, zoveel fijne mensen ontmoet en vrienden gemaakt, en wie krijgt het nou voor elkaar om zoiets moois ook nog wekenlang op TV te mogen volgen met elkaar, en miljoenen kijkers? Er is wel één nadeel: Ik kan nu nooit meer meedoen

[Heinz]

Dagboek Tim - winnaar



Zo. Het is over, klaar, voorbij. Na maanden zwijgen én gissen is de bubbel, die Wie Is De Mol is, gebarsten. Zwijgen, want ik wíst dat Klaas de Mol was en gissen, daar ik geen idee had wie de winnaar was. Maar ik moet zeggen, afgelopen zaterdagavond was die 9 maanden wachten wel waard.

Eerlijk, de finale was één van de meest vreemde dingen die ik ooit meemaakte denk ik. Een paar duizend schreeuwende mensen, spandoeken en een shitload aan pers.

    Een bubbel van hele vrolijke energie. En ik besef me dat ook als ik buiten met Klaas en Annemieke sta te wachten tot we de studio in mogen; dit is zo weird, denk ik constant.

Naast de; zit m'n haar stom?, want dat denk ik ook heel de tijd. Mijn haar zit namelijk vrijwel altijd stom op televisie en met 3 miljoen kijkers in het vooruitzicht gaat dat er op eens toe doen. Dus. Art roept ons de studio binnen. Meteen vang ik de blik van Taeke. Hij trekt een grote lach naar me, geeft me een high five en mompelt zoiets als: 'Lachen man.' Hij heeft gelijk. Dit is lachen. (Waarschijnlijk is dat waarom; 'lachen', mijn tekst was toen Art vroeg wat ik voelde nadat ik gewonnen had.)



We kijken terug op onze reis door de Dominicaanse Republiek. De lol die we hadden, de stranden die we zagen en de hints waarvan ik nog steeds denk; had je moeten zien, Hofman, en molacties die we makkelijk hadden kunnen ontdekken maar niet ontdekt hebben. Toppunt: Klaas die die 1000 euro uit de kist in de grot haalde, terwijl er meer in zat. En wij juichen. Zomaar 1000 euro die ik rijker had kunnen zijn. En zo deed iedere euro die we af zagen vallen de volgende dag een beetje pijn. Waarschijnlijk omdat de helft van het prijzengeld al op is gegaan aan champagne later die nacht.

[joligmolletje]

Wat een mooie dagboeken hebben Annemieke en Tim geschreven! Erg leuk om in Annemieke's dagboek te lezen hoe hun reactie was op het feit dat de uitslag nog negen maanden op zich zou laten wachten; dat is precies het soort achtergrondinformatie dat ik graag lees.

[Heinz]

Ja, was ik ook benieuwd naar. Eerlijk gezegd vind ik het een rare keuze waarmee je het de finalisten onnodig zwaar maakt.

[Joost2]

Na nog twee waanzinnige opdrachten maken we ons op voor de echte finale: de test. De locatie is adembenemend, een schiereiland dat alleen per boot bereikbaar is. Logisch dat toeristen daar graag komen. Jammer alleen dat er dus ook nu een bootlading fotograferende roodverbrande lieden het strand op loopt. Waaronder ook Nederlanders, die zitten écht overal. Klaas, Tim, Art en ik verstoppen ons in een hut, en de productie probeert nieuwsgierige Hollanders af te wimpelen. Het idee dat ons geheim nu nog even wordt verpest...

Hehe