De maatschappelijke hypocrisie t.o.v uiterlijke schoonheid.
Mensen die hypocriet pretenderen dat schoonheid niet ertoe doet...
Als uiterlijke schoonheid ter sprake komt, dan vliegen de politiek-correcte leuzen (a la “Dat het niet draait om het uiterlijk, maar dat het innerlijk telt") om de oren. Dit terwijl mensen zelf nota bene niks anders doen dan mensen continu bevoordelen én benadelen op basis van hun uiterlijk... we doen niks anders dan commentaar leveren (en letten op) andermans uiterlijk, zeker in het tv-en-sociale-media-tijdperk. En of het dus wél enorm ertoe doet! Deze maatschappelijke hypocrisie bagatelliseert (de ongelijke kansen door) schoonheidsdiscriminatie niet alleen, maar men doet zelfs alsof het uiterlijk überhaupt niet ertoe doet.
Tuurlijk... daarom zie je dat knappe mensen vol bewondering op een voetstuk worden geplaatst en ze ten alle tijden een voorkeursbehandeling genieten om hun zeldzame schoonheid, terwijl lelijke mensen worden gepest én ongewild zijn. En daarom worden Doutzen en Maxima de hemel in geprezen om hun schoonheid, terwijl Lizzie Velasquez levenslang werd gepest om haar lelijke gezicht. Dat is allemaal het geval omdat het niet om het uiterlijk draait voor ons mensen... túúrlijk jongens. Acties spreken luider dan woorden. Het bewijst toch echt dat het wel degelijk enorm ertoe doet. Dit gaat alleen onbewust.
Als dat niet zo was, dan zouden bloedmooie mensen niet véél beter worden behandeld (en betere kansen hebben in het leven) dan oerlelijke mensen. Zo simpel is het gewoon, wat we ook pretenderen. Niemand maar dan ook niemand gaat mij wijsmaken dat vrouwen als Doutzen of Aishwarya Rai hetzelfde behandeld worden als vrouwen die uitzien als Marijke Helwegen of Lizzie Velasquez. Door het andere geslacht, in openbare gelegenheden, in hun carrière, bij selecties, etc.
Altijd dat hypocriete (sociaal wenselijke) gedoe van 'Iedereen is mooi' en 'Schoonheid zit van binnen' nee, niet iedereen ziet even mooi uit en nee, dat schoonheid van binnen zit is vooral een voorspelbaar sociaal wenselijk antwoord, wetende dat dat zo hóórt. Gevoelsmatig echter raken mensen nou eenmaal geïmponeerd bij het zien van zeldzame schoonheid, waardoor we iemand automatisch een voorkeursbehandeling geven, of juist afgeknapt wanneer iemand lelijk is waardoor we iemand liever achterwege laten. Dus hoe kunnen we dan volhouden dat het innerlijk belangrijker is? Wanneer we (in talloze gevallen) het uiterlijk (al bij voorbaat) erboven verkiezen?
Dat mensen de tegenwoordige drang naar schoonheid (dat vrouwen vaak worstelen met hoe ze uitzien) vaak niet begrijpen, is dan ook zo hypocriet als wat. Want als het 'maar je uiterlijk is' (en er belangrijkere zaken zijn in het leven) waarom leveren mensen dan wel zelf continu commentaar op andermans uiterlijk? Als je dat zelf continu doet, hoe hypocriet is het dan immers om het schoonheidsideaal niet te begrijpen? Pas dat dan toe, als je dat vind. Toch lukt dat mensen zelf niet eens... wat al genoeg zegt. Het lukt ze immers zelf niet eens om geen waarde te hechten aan hoe mensen aan de buitenkant uitzien. En dat maakt het maatschappelijke onbegrip ook zo hypocriet. Mensen doen zelf immers niks anders dan erop letten! Maar het dan wel raar vinden wanneer vrouwen waarde hechten aan hoe ze uitzien?
En mensen kunnen dan wel flauw aankomen met 'dat het anders/niet te vergelijken is wanneer je het bij anderen doet' maar dat is flauw. In wezen is namelijk slechts de externe vorm anders, in essentie doe je echter wel degelijk exact hetzelfde: en dat is gefocust zijn op de menselijke uiterlijke vorm. En of dat nou bij jezelf óf bij anderen is, je hecht er waarde aan, klaar. Vandaar is het maatschappelijke onbegrip (t.o.v het schoonheidsideaal) ook zo verdomd hypocriet: zelf doen mensen namelijk niks anders dan het becommentariëren. Gek hé, dat vrouwen dan waarde gaan hechten aan hoe ze uitzien? Wanneer je continu erop word beoordeelt? En je anders gewoon geen kans maakt?
En even ter duidelijkheid: ik stel absoluut niet dat innerlijk totáál geen rol speelt. Ook iemands inhoudelijke gedragingen doen er zeer zekers toe in de wereld. Maar dat neemt niet weg dat we continu andermans uiterlijk becommentariëren én dat knappe mensen verkiezen boven lelijke mensen, ongeacht hun innerlijk. De ontkenning (en hypocrisie) daarover: daar gaat het over.