Interessant om te lezen. Heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar...
Ik kan mij voorstellen dat ik in de groep val die dit jaar vooral op bekenden heb gereageerd. Ik heb dit jaar in verhouding met andere jaren weinig gepost, omdat ik wat andere dingen aan mijn hoofd had. Slechts 244 posts
. Volgens mij is een deel van de verklaring, in mijn geval, de volgende: Ik heb niet uitgebreid de tijd om te discussiëren over een onderwerp. Als ik iets interessants heb ik daar af en toe wel over gepost volgens mij, maar dat beperkt zich dan tot de topics waar je aandacht bij zijn, je verdachten.
Verder heb ik best vaak alleen een topic snel doorgescand op zoek naar nieuwe of noemenswaardige inzichten. Daarbij zie je natuurlijk ook de naam en avatar van iemand en ben ik eerder geneigd om een post iets uitgebreider te lezen als ik de forummer ken (hoewel ik lange posts en lang lopende discussies vaak genegeerd heb). Automatisch wordt daardoor de kans dat ik reageer op een post van iemand die ik ken groter.
Wat ook meespeelt is dat ik volgens mij ook nog wel eens kritisch kan zijn op wat er gepost is, omdat ik er anders tegenaan kijk. Maar zoals gezegd niet echt zat te wachten op langdurige discussies. Tegelijkertijd wil ik niemand op zijn of haar tenen trappen. Hoe iemand zo 'n reactie opvat kan je beter inschatten bij de mensen die je kent. Er zijn mensen op het forum waarvan ik weet dat ze er uitgebreid over willen discussiëren
(gechargeerd: die je willen overtuigen van hun gelijk) en mensen die dat niet doen, maar het andere perspectief mee nemen in hun afwegingen en speurtocht naar de mol
(die vooral inzichten verzamelen). Dit neem ik, deels bewust, mee in mijn overweging om een (kritische) reactie te posten. Dit kan mij er dus ook van weerhouden om te posten als ik iemand niet ken.
Ik heb zelfs een aantal keer een halve post geschreven om vervolgens te besluiten om hem maar niet af te maken of te versturen, omdat de reactie mogelijk negatief opgevat kon worden, terwijl ik de post waarop ik reageerde dus wel inspirerend genoeg vond om in eerste instantie te willen reageren en ik de inzichten uit die post zelf waarschijnlijk ook meeneem in mijn overwegingen. Maar in die gevallen er dus niet uitkwam hoe ik dat moest brengen.
Dus in een poging om iemand niet af te schrikken met een een... uhm... passievolle (
lees felle) reactie met tegenargumenten voor zijn theorie uit het zich uiteindelijk dus in het negeren van het bericht. Wat natuurlijk ook een averechts effect heeft.
Verder moet ik ook eerlijk toegeven dat ik er een dubbel gevoel bij heb. Aan de enige kant vindt ik dit een fijne community waarvan ik hoop dat hij nog lang blijft bestaan en groeit. Ik vindt het heel tof om alle inzichten te lezen. Ik heb ook wel een paar theorieën op twitter gepost met een link naar het forum. Aan de nadere kant vraag ik mij af wat mijn rol daar in is. Moet ik mij als forummer druk maken over of nieuwe forummers zich welkom voelen? Vanuit dat eerste gevoel is het antwoord daarop natuurlijk 'ja', maar tegelijkertijd voel ik blijkbaar ook niet de drang om daar in te investeren. (Dit is een analyse van mijn gedrag, niet zo zeer of ik daar tevreden mee ben.)
Dit zijn de gedachten die bij mij opkomen over dit onderwerp. Geen betoog vanuit een beklaagdenbankje, maar eerder vanaf de sofa bij de psychotherapeut.
Dus...
