“Ik? Hoe kom je daar nou bij?” Vroeg Nicolette, zo had ze nog meer aan haar acteerervaring. “Aha, oke. Sorry voor m’n beschuldiging, ik dacht gewoon van, ze wou euthanasie plegen dus zou ze die morfine wel hebben gestolen.” “En dat was alles waarvoor je me hier naar toe hebt laten komen?” “Eh……… ja.” “Dit is zo dom, ik ga nu. Het is echt een domme actie van u!” Nicolette stond op en liep zonder gedag te zeggen weg.
Nicolette zat in haar appartement. Ze was aan het zappen, er was niks op tv. "Een aantal weken geleden zijn er twee gevangene ontsnapt uit de gevangenis van Breda." Nicolette vond het niet interessant en zapte door. Opeens schoot Nicolette iets te binnen, Nicolette begon er over na te denken, gevangenis, Breda, wat was daar ook al weer? Nicolette wist het weer en drukte snel op 1. “Goed door naar het volgende onderwerp,” zei Frits Sissing, presentator van Opsporing Verzocht. “Er is morfine gestolen uit………” Nicolette luisterde geen eens meer.
“En Sander-jan ben je al wat meer te weten gekomen over Nicolette?” “Ja, ze heeft leverkanker en een hersentumor, we hoeven het plan dus eigenlijk niet uit te voeren.” “O, jawel hoor, die lijdensweg van haar duurt mij veel te lang!” “Maar dan ga ik toch ook dood?” “Ik zou zeggen verzin er iets op, of ga zelf ook dood, het maakt me toch niets uit!” “Maar je kan er toch ook gewoon voor zorgen dat je haar chanteert met Erwan?” “Ben je in slaap gevallen ofzo? Die Erwan is ontsnapt weet je nog wel?” “Oja? Hoe is dat dan gebeurd?” “Dat gaat je niks aan!” “Maar waarom moet dan gelijk heel die cast ermee betrokken worden?” “Het val anders toch veel te veel op, en bovendien je hebt ze nu toch al overgehaald mee te doen!: “En wat als ik het nou niet doe?” “Dan komt jouw, tja eh……… bijzondere verleden naar buiten. Graag of niet………” “Oke, ik doe het!”
Nicolette had een scene me Sander-jan, Nicolette moest Sander-jan die in coma lag opmaken. Nicolette was er alleen totaal niet bij met haar gedachten, net zoals Sander-jan trouwens. Ze bleven het maar fout doen, Nicolette vergat de ene keer haar tekst, en de andere keer had Sander-jan niet door dat ze al weer waren begonnen met opnemen. “Goed, we gaan morgen wel verder met die scene, want zoals het er nu aan toe gaat is het echt vet slecht!”
Nicolette zat in haar kamer, nog steeds spookte de woorden ‘gevangenis’ en ‘breda’ in haar hoofd. Toen werd er aangebeld. Nicolette deed open. “Erwan, ben je het echt?” “Ja,” zei Erwan. Nicolette sloeg Erwan in zijn gezicht. Erwan greep naar z’n hoofd en begreep niet waarom Nicolette hem sloeg………
De Volgende Keer:
Nicolette schok, ze dacht al dat Serge ontsnapt was, maar dat dat al zo lang. Hoe kon dit gebeuren, dan was hij dus al veel langer ontsnapt, waarom hebben ze het zo lang verborgen gehouden? Nicolette keek in de gids, vandaag kwam Opsporing Verzocht weer, ze besloot het te gaan kijken.
