"Het is een enerverend spel"
Een kleine maand geleden was ik nog een normale jongen. Maar toen stortte ik me in het grote avontuur genaamd Zap!
Het is een enerverend spel. Al vanaf het begin leef ik in een rollercoaster. Je maakt vrienden, wordt bedrogen en ziet mensen vertrekken.
Ik ben al vele ervaringen rijker. Ik heb een hut gebouwd, ben kilo's afgevallen, heb meegedaan aan het songfestival en ben tot 2 keer toe de wereld rondgereisd.
Het spel kent een lach en een traan. Vaak is er plezier met de medeforummers. Je maakt vrienden waarmee je lol hebt. Maar soms zie je vrienden vertrekken. Fabiann en Molcrazy, die het niet volhielden op een onbewoond eiland. Bassteijns en Jules die te traag om de wereld reisden. Tegelijkertijd gaf mijn reismaatje Pac-Mol op. Daarna werd overgewicht jorg fataal. In de boardroom liepen de gemoederen hoog op, waarna Schulz vrijwillig vertrok. Daarna maakte Ycaris een slippertje bij het songfestival, een exit die niemand aan zag komen.
En nu sta ik zelf op het randje tussen spelen of... Peking Express eindigde gelijk. Het zal er om spannen. Maar ook al vertrek ik deze ronde, dan ben ik trots op mezelf. Trots op mijn ervaringen. Trots op hoe ik het spel gespeeld heb...
Wat is het toch een mindvacht.
(inderdaad, even een tranentrekker voor de ladies)
