Beste biechtstoel,
De vorige eilandraad ben ik nog maar net gered, en nu er de komende eilandraad maar liefst twee moeten verdwijnen, vrees ik het ergste....
Ik weet dat het lijkt of ik het hier niet naar mijn zin heb, nu ik me zoveel terugtrek om met mijn schelpen te werken, maar dat is niet zo. Ik vind het hier heerlijk. Alleen heb ik af en toe even mijn rust nodig. Het is allemaal ook zo vermoeiend en stressvoll. Maar nogmaals: ik geniet met volle teugen.
Misschien moet ik toch wat meer mijn best gaan doen om dat aan mijn kampgenoten duidelijk te maken. Want het zou toch zonde zijn als ze me wegstemmen uit een soort van medelijden.
De jongste neusaap is nu vier geworden en kan dus met wat minder training toe, dus hopelijk heb ik ook wat meer tijd voor de proeven. Als ik nog even mag blijven dan.
Ja, ik ga de anderen maar weer eens opzoeken en proberen het een beetje gezellig te maken in het kamp. Als ik dan toch weg moet, laat ik er dan maar een mooie herinnering van maken
