yep ben zo'n 200 bladzijden ver gekomen.
Het is best goed te lezen, maar meneer Solzjenitsyn is nogal van het uitvoerig opsommen van gebeurtenissen (wel schokkend stuk voor stuk), willekeur (ongelooflijk) en personen (deze beschrijft hij graag uitgebreid).
Wat hij heel mooi beschrijft is de manier waarop de Sovjetburgers mee zijn gepraat in het goede van de Goelag. De eerste jaren weten ze nog niet eens dat het bestaat, later wordt er veel meer duidelijk en gewoon gevonden. Het feit dat je als Russich krijgsgevangen uit W.O. II direct van het kamp in Duitsland naar een kamp in de Goelag werd gestuurd als "staatsgevaarlijk" en dat niemand echt in opstand kwam. Dat vind ik bijzonder.
Solzjenitsyn beschrijft dit dan ook duidelijk niet als een grote aanklacht aan Stalin maar ook aan de mensen zelf. Hoe hebben we zo stom kunnen wezen
Maar na 280 bladzijden heb ik het eigenlijk wel een beetje gehad. Dus ik denk dat ik hem morgen weer terug ga zetten in de bibliotheek die bij ons in de lerarenkamer is ontstaan.
---
In other news heb ik een abonnement genomen op de echte bibliotheek. Niet meer zinloos zappen 's avonds. Als ik iets leuk vind (is nog best veel hoor) kijk ik en anders gaat dat ding uit en pak ik een boek.
