Gisteren: voor het eerst de politie gebeld.
Stond na mijn werk op het station en er zat een jongen van ongeveer mijn leeftijd in een hoekje volledig dronken en vrijwel onaanspreekbaar. Had hem eerst nog niet aangesproken, want het is een klein station en het was avond (en in mijn opleiding al vaak genoeg gehoord dat je eerst jezelf in veiligheid moet hebben, haha), maar op een gegeven moment kwamen er wat meer mensen op het station en waren twee meiden mij voor: zij vroegen waar hij heen moest enzo. Hij reageerde terug in het Engels, maar eigenlijk kon hij niet meer uitbrengen dan "Talk English to me" terwijl dat de hele tijd al gedaan werd.
Ik ben wel ingestapt in de trein en toen direct gebeld naar het nummer van geen spoed, wel politie. Blijkt dat je dan in een callcenter-achtige draaimolen komt.
Eerst gehoord hoeveel het kostte, toen vroegen ze of ik achteraf nog vragen wilde beantwoorden, toen een corona-bandje, toen moest je de plaatsnaam inschreeuwen en daarna nóg een keer, voordat ik werd doorverbonden met de eenheid van Noord-Nederland. Toen kwam ik in de wachtrij en uiteindelijk uitgelegd wat de situatie was. Ze zouden direct gaan kijken en hem verder helpen gelukkig. Tot slot vroeg ze nog of ik of één van mijn gezinsleden corona-klachten had en ten slotte mijn gegevens doorgegeven. Een hele ervaring rijker. Helaas niets meer gehoord (ze gaf aan dat het kon dat ik zou worden teruggebeld als de collega's meer info oid nodig hadden), maar neem dus maar aan dat het is opgelost en hij geholpen is. Hij zat vanmorgen vroeg in elk geval niet meer op die plek... Achteraf had ik misschien beter op het station kunnen blijven staan wachten, maar dat leek mij gezien de situatie ook niet echt veilig in m'n eentje, aangezien iedereen ook instapte en je dan ook maar een split-second hebt. Leren we weer van voor de volgende keer.
Dit was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?
