In een ander topic heb ik al aangegeven dat ik door een fout van de belastingdienst met een schuld kwam te zitten, terwijl ik eigenlijk een nihil-aanslag had moeten ontvangen.
Ik heb reeds contact gehad met de dienst, en ik krijg van meerdere medewerkers verschillende adviezen. Conclusie: ze weten het daar zelf niet, wat het beste is.
Ik had de keuze uit: betalen voor de aangegeven datum, uitstel vragen, beide onder toevoeging van een bezwaarschrift, of niet betalen, en maar afwachten wat ervan komt.
Nou had ik absoluut geen zin in dat laatste, maar aanvankelijk ook niet in dat eerste (betalen, en maar zien wanneer je het terug krijgt), omdat de belastingdienst met nogal wat achterstanden te kampen heeft. Het kan zowel bij uitstel vragen als bij het terugkrijgen van een onterecht ''verschuldigde'' betaling, soms jaren duren voor er uitsluitsel is.
Ik zal zeggen wat ik nu gedaan heb:
onder het motto van ''de aanval is de beste verdediging'' heb ik, in overleg met mensen om me heen, besloten om het geld van de onterechte (en neem maar van mij aan dat die echt onterecht was) opgelegde aanslag te betalen. Geld staat al op de rekening van de belastingdienst.
Ik ben van mening dat je daarmee de belastingdienst min of meer het gras voor de voeten wegmaait, als je dat tegelijk met een bezwaarschrift doet. Dan kunnen ze immers niet zeggen: zie je wel, als je het niet verschuldigd bent, betaal je het toch ook niet? Ik heb in de brief nadrukkelijk gesteld dat de schuld ten onrechte is ontstaan door een fout in hun eigen aangifteprogramma. Ook heb ik aangegeven dat ik de aangifte zonder enige wijziging, zonder toevoeging van het volgens hen ontbrekende deel, aan ze heb toegezonden. Ik had inmiddels al telefonisch de bevestiging van ze gekregen dat met het opnieuw verzenden ook de gegevens over mijn eigen woning correct waren ontvangen.
Hiermee eigen ik me formeel alle rechten toe. Zij hebben nu een schuld op mij, in plaats van andersom, zo is mijn redenering. Ik verkeer nu overigens ook een tijd in onzekerheid, maar als het onredelijk lang duurt, is het naar mijn mening een prettiger idee dat het initiatief nu bij mezelf ligt, in plaats van bij hun. En dan heb ik de recente uitspraak van de Hoge Raad in gedachte, waarbij consumenten, die onevenredig lang op uitsluitsel moeten wachten, recht hebben op schadevergoeding. Of ze nou moeten betalen of niet, het gaat om de onnodige onzekerheid.
Wat zouden jullie hebben gedaan, en waarom?
Poll
