Topic: afvallersdagboek

[tdietz]

misschien een leuk idee om ook een afvallersdagboek te maken, ik begin wel
(en het is net als ik zelf redelijk choatisch)

Lief dagboek,

Ik heb gefaald!! Mijn doel: Virtuele mol winnen.
Het mocht echter niet gebeuren, ik heb in dit spel gebluft, gegokt en mezelf door hyperactief posten hopen verdacht te maken onder de andere kandidaten (ik denk dat het zelfs bij een paar kandidaten ook echt was gelukt).
Ik heb met vuur gespeeld om bepaalde kandidaten die ik erg verdacht vond ergens onderin of in het midden op mijn lijstje in te vullen. Doordat ik telkens maar doorging had ik die 3 kandidaten die ik relatief laag had ingevuld uitgesloten, misschien wel mijn grootste fout, want één van die personen moet de mol wel zijn en ik denk te weten welke!! Maar of ik nu, met een helder verstand, wel goed zit is ook maar de vraag, na aflevering 1 dacht ik ook 100% zeker te zijn en nu zit ik hier thuis en begin bijna te geloven in complot theoriën "ik zat gewoon te vroeg op de mol, ze moesten me er gewoon uitgooien" of "ik zat de mol tegen in de opdrachten".
Ik moet maar gewoon onder ogen zien dat ik een mindere molspeurder ben dan ik voor ogen had en de ervaring die ik heb opgedaan met het programma, de landen die ik heb bezocht, de fantastisch opdrachten die ik heb mogen doen moet meenemen in wat ik ook ga doen in de toekomst, zoiets maak ik waarschijnlijk nooit meer mee
Met plezier denk ik terug aan de laseropdracht, de speedbootopdracht, de paardenrace, het pokertoernooi en in de bediening te werken en daarmee beloont te worden met een 10. Geweldig!!!!! en natuurlijk ook aan alle andere opdrachten die ik ben vergeten op te noemen.

Ik wil tenslotte Daisy en MC bedanken dat ik mee mocht doen en ik wil alle kandidaten die er nog inzitten vreselijk veel succes wensen

en molletje, je hebt het geniaal gespeeld, wie je ook bent

gr. Tdietz

[Daisy]

Mooi geschreven!

[Nîcky]

Mooi geschreven!

Mee eens.... Dankje Tdietz....

[tdietz]

Mooi geschreven!

Mee eens.... Dankje Tdietz....

dankjulliewel, vind het eigenlijk zelf nog niet helemaal lekker lopen
misschien te lange zinnen

[Tunnelkijkertje]

Cool dagboek, Tom
Het chaoot-gehalte valt erg mee hoor!
1 minpuntje, beloont moet beloond zijn

[titatoon]

hooi allemaal

zaterdag vierde ik mijn verjaardag, en toen heb ik me toch een leuk cadeau gekregen, ik weet nu wie de mol is! wel jammer dat ik er nu door uit lig maar ik weet wel wie het is. dus ik vind dat ik voor me zelf toch gewonnen heb. (denis zijn theorie in 2009). wel vond ik het natuurlijk wel jammer. maar aan de andere kant was het wel een beetje drukjes. verder wil ik iedereen een kompliment geven voor het maken van dit spel en de rest voor dat ze leuke medekandidaten waren (en een mol)goed gedaan

ik weet lekker wie de mol is !!!

of toch niet (met ch voor molow!)

[Molow]

hooi allemaal

zaterdag vierde ik mijn verjaardag, en toen heb ik me toch een leuk cadeau gekregen, ik weet nu wie de mol is! wel jammer dat ik er nu door uit lig maar ik weet wel wie het is. dus ik vind dat ik voor me zelf toch gewonnen heb. (denis zijn theorie in 2009). wel vond ik het natuurlijk wel jammer. maar aan de andere kant was het wel een beetje drukjes. verder wil ik iedereen een kompliment geven voor het maken van dit spel en de rest voor dat ze leuke medekandidaten waren (en een mol)goed gedaan

ik weet lekker wie de mol is !!!

of toch niet (met ch voor molow!)

[tdietz]

leuk dagboek tita, rot dat je op je verjaardag exit ging

[Lukie4]

titatoon nog vele jaren

[Niuno]

Groningen, zondag 21 maart 2010


Ik kijk naar buiten. Een waterig voorjaarszonnetje schijnt mij tegemoet. Het was raar wakker worden vanmorgen. Zo ben je nog  in China, zo word je weer wakker in je eigen bed. Maar wat een heerlijke tijd heb ik achter de rug. En vooral die lange reis.

Het begon al met het vertrek vanuit Groningen. Ik had net mijn helicopterbrevet verlengd, dus leek het me wel stoer om met een  helicopter vanuit Eelde naar Schiphol te vliegen. Vanwege een dik pak sneeuw mocht ik niet opstijgen. Noodgedwongen heb ik  maar gebruik gemaakt van de trein. En dat heb ik geweten. Een heel scala van smoesjes kwam uit de intercom: "Er liggen  bladeren op de rails", "Het is te glad", "Er stond een brug open", "De machinist moest tussendoor naar het toilet", kortom:  de trein had dikke vertraging.
Toen ik uiteindelijk in het Victoria Hotel in Amsterdam aankwam, waren de meeste kandidaten al gearriveerd. Gelukkig was ik  niet de laatste. Tijdens de kennismaking met de andere kandidaten heb ik nog een boodschap achter gelaten over hoe ik over de  Virtuele Mol dacht (en nog steeds denk). Tot op heden heeft niemand deze boodschap gevonden. Ik zou zeggen: zoek nog maar  even verder. En anders kom ik tijdens de reünie er wel op terug.

Het was een shock om te horen dat niemand de mol was. Het zette mij wel even aan het nadenken, maar de priesteres van Delphi  wist aan mijn illusies snel een einde aan te maken. Wat zag die priesteres er eng uit trouwens. Op school had ik altijd  geleerd dat het jonge maagden waren, maar dat viel dus dik tegen. Deze dame leek oud genoeg om Alexander de Grote nog  persoonlijk van advies te hebben voorzien.
Mevrouw de priesteres wou echt alles van mij weten: Mijn geluksgetal (72), mijn held (Katja, de uitbaatster van mijn  staminee), favoriete kleur (groen natuurlijk), waar ik bang voor ben (Chantal Janzen), enzovoort. Enfin, de volledige  vragenlijst zal ik wel plaatsen zodra de serie helemaal voorbij is.
Het moge ondertussen wel duidelijk zijn dat de priesteres in mij geen mol zag.

Tijdens de opdracht bij de Tempel van Dionysos zag ik het ook even niet meer. Nicky was daar zo fanatiek aan het  fotograferen, dat we verblind raakten door de flits. Jammer genoeg heb ik daar geen geld voor de pot kunnen halen. Gelukkig  heb ik dit in Rome wel goed kunnen maken.

[Niuno]

Nog voordat we naar Griekenland vertrokken moesten we eerst nog in het Victoria Hotel overnachten. Daar zou ergens een  enveloppe met een opdracht verborgen zijn. We hadden de hele hotel op de kop gezet, maar niemand die het kon vinden.
Ik had een slapeloze nacht vanwege de mededeling dat er geen mol was. Diep in de nacht ben ik mijn bed uitgegaan om buiten op  het balkon even een sigaretje te roken. En tot mijn verbazing lag daar de opdracht: ik zou in Rome de touwtjes figuurlijk in  handen nemen terwijl de kandidaten dit letterlijk mochten doen.
De kandidaten bij het Colosseumopdracht in groepjes verdelen en de winnaar voorspellen ging mij goed af. Hoewel toch meer geluk dan wijsheid was.  Achteraf gezien had ik de groepjes beter gemengd kunnen houden. De sterksten en de zwaksten samen in een groepje. Dan werd  het nog makkelijker de beide winnaars te voorspellen. Maar ach, uiteindelijk heeft het toch nog € 2.250 opgebracht voor de  pot.

En Venetië. Oh wat is Venetië toch altijd prachtig. De Canal Grande opdracht, lekker aan het water. Het was echt genieten.  Tot de eerste executie kwam. De vragenlijst was behoorlijk pittig, weet ik veel hoevaak iemand naar de tandarts gaat, maar  gelukkig had ik al een joker verdiend. Doch, ik was er niet zeker op. Bij de TV-reeks zag je nooit dat iemand die aan de  buitenkant zat afviel, dus in mijn zenuwen had ik mijn blik gericht op de dichtsbijzijnde stoel. Helaas liep Ootje sneller  dan ik, dus toen zij daar al ging zitten was ik even mezelf kwijt. Sorry Ootje dat ik jou daar zo ruw behandelde, kon zo snel  geen andere stoel verzinnen. Was compleet geblokkeerd. Maar wat een verrassing dat daar ineens topito's bleken te  liggen.Tijdens de executie moesten we ook afscheid nemen van de eerste kandidaat. Arme KD, heb het nog steeds met je te doen.  Als eerste eruit vliegen lijkt me echt verschrikkelijk. Hopelijk ben je er al weer bovenop.

Ondertussen gingen wij van het warme Italië naar het koude Finland. Kampvuurtje maken in de bossen bij Rovaniemi viel vies tegen. Het was er koud, guur, winderig.  Min 25 graden hebben ze me later verteld. Hoe konden ze ons dit aan doen. Het was wel te verwachten dat de opdracht verkeerd zou aflopen. Swifty die bij ons in het groepje zat was haar handschoenen vergeten. Ze voerde amper wat uit tijdens de opdracht en zat maar steeds onder de deken half verkleumd te wezen. En de rooksignalen ging ook niet al te gemakkelijk. Vooral omdat de deken in brand vloog. Gelukkig hoorden we al spoedig de toeter en konden ons weer warmen in het hotel.

De volgende opdracht in de Londense metro was een leuke uitdaging. Met een beetje beleid hadden we daar veel geld uit kunnen halen. Ik persoonlijk denk nog steeds dat Tinuzzz de beste route had. De afstanden waren weliswaar iets langer, maar de stations waar je moest overstappen waren een stuk rustiger aangezien daar minder lijnen kruisden. Helaas koos de groep voor de chaotische oplossing. We kwamen nu langs de drukste stations. De chaos met het in- en uitstappen werd zo groot dat we ineens een paar medekandidaten weg zagen rijden.
De sfeer binnen de groep werd er niet beter door. Men begon elkaar allerlei dingen te verwijten. Er was al het nodige mis gegaan, maar met deze opdracht leek het wel of iedereen zat te mollen. Gelukkig werd de sfeer later op de avond wel beter in de toko van Jamie Olivier.

[Niuno]

De tweede executie was weer adembenemend. Het begon al toen Titatoon zijn boekje kwijt was. Ik zag de paniek in zijn ogen. Het boekje was alles voor hem. Hij ging er zelfs mee naar bed. Later kwam Dolfie nog naar mij toe. Zij had het boekje bij iemand anders gevonden en wou samen met mij kijken wat erin stond. Ik ben er niks wijs uit geworden. Stond veel in, maar heel veel theorieën over de Afsluitdijk en over hoe dat naar de mol zou leiden. Dolfie en ik kwamen er niet uit en Dolfie heeft het boekje weer teruggelegd van waar zij hem vandaan heeft gehaald. Ik weet tot op heden nog steeds niet wie dat was. Dolfie heeft het me nooit willen vertellen.
De verdere verloop van de executie verliep wat dramatisch af voor Swifty. Ik had haar graag nog een extra ronde gegund. We hadden niet lang daarvoor nog gezellig gediscusseerd over de mol.

Toen gingen we naar Frankrijk. Parijs was fantastisch. Eerst bungee-jumpen vanaf de Eiffeltoren. Tijdens de helicoptervlieglessen heb ik geleerd met hoogtes om te gaan, dus zomaar van die toren springen was voor mij een appeltje eitje.
En dan die wijnopdracht. Wijn proeven in de kelders van Versaille, het paleis van al die Lodewijken. We hadden al veel dagen flink gereisd. Ook aan de nachtrust viel nog veel te wensen over. Ik sliep bij Lukie4 op de kamer en hij snurkte nogal luid. Kan die arme jongen ook niks aan doen, maar het houdt je wel wakker. En als je dan ook nog net van de Eiffeltoren gesprongen bent, kan de wijn flink tekeer gaan. En dat deed het ook. Gelukkig wist Ootje met haar wijnkennis deze opdracht tot een goed einde te brengen.
Van een nachtrust mochten we niet genieten. Er moest eerst nog een schilderij uit het Louvre gestolen worden. Ik kwam met Lukie4 in de controleruimte terecht en vandaar kon ik de boel goed overzien. Even dacht ik zelfs de mol aan het werk gezien te hebben. Ondanks alles lukte de opdracht. Maar dat MGM zich heeft laten oppakken door de lokale politie...

Van Frankrijk gingen we met een cruiseschip richting Florida. Door de wijn van de wijnopdracht hadden we nog een kater van hier tot Velsen. Ik zag een paar kandidaten met een bleke kleur over de reling hangen. Ik had er weinig last van. Heb sla als ontbijt gegeten en had nergens meer last van.
Op het cruiseschip moesten we ook nog een opdracht spelen. Zoek de dames. De opdracht verliep voorspoedig. Helaas is daarbij wel het fototoestel van Nicky gesneuveld. En ik was nog wel zo nieuwsgierig naar de foto's van Venetië.
Aan pokeren heb ik een broertje dood. Ik heb dat spel vroeger al nooit gesnapt, heb het in Las Vegas niet gesnapt en begrijp nog steeds niks van dat spel. Het was dan ook geen wonder dat ik vrij vroeg af viel in het toernooi. Heb de rest van die avond vooral het casino verder bekeken. Echt een pracht staaltje architectuur.
Ook de Grand Canyon was een belevenis. De omgeving was desolaat en de zon schroeide op onze huid. Dit hadden we in Rovaniemi niet bedoeld met: "Mogen we naar een warmer land?" Toch was de uitzicht overweldigend. Ik had het voor geen geld willen missen. Helaas moesten we na de executie die erop volgde Tinuzzz missen. Jammer.

[Niuno]

Terug in Las Vegas kreeg Ootje haar wraak. Molow lokte mij mee het Bellagio Hotel uit om bij de vijver op zoek te gaan naar topito's. Ik meen dat ik wat zag glinsteren in het water dus ik stapte op de rand. Vervolgens kwam Ootje aangesneld en ze gaf me een flinke por. En toen zwom ik tussen de karpers. Voor de rest hebben we in het Bellagio flinke lol gehad. Vooral toen de dames ons uitnodigden voor een feestje. We hebben de hele minibar leeggeplunderd en zijn lallend tot de kleine uurtjes doorgegaan. Helaas bleek de volgende dag dat we onze kamers zelf weer moesten opruimen.
De ontmoeting met de drie presentatoren gaf me toch even een moment van bezinning. Even voelde het alsof ik naar het spel keek in plaats van zelf mee speelde. Ik begon een andere kijk op de gebeurtenissen te krijgen. Toch bleef ik verdachte dingen bij dezelfde persoon zien. En daar konden Angela noch Karel noch Pieter Jan iets aan veranderen.

Paaseiland was ook weer zo'n plek om nooit meer te vergeten. Eerst werd er nog een opdracht gespeeld. Ik vormde met Tdietz een duo en we moesten allerlei vragen beantwoorden. Wij hadden flink wat vragen goed. Helaas slaagde de opdracht net niet. Dolfie kwam te laat aan.
En toen kwam die vreselijke executie. Hoe kunnen ze het maken, in eens twee er uit. Eerst Dolfie, waarmee ik heerlijk gecomplot heb wat betreft het boekje van Titatoon. En vervolgens Tdietz waarmee ik  net die middag een goed koppel vormde. De Virtuele Mol is een hard spel. En ik begin het me steeds meer te beseffen.

Hoogtepunt van mijn molavontuur vond ik de opdracht op de Ayers Rock. Eindelijk mocht ik een helicopter besturen. Vieffan zag het eerst niet zitten maar uiteindelijk stapte ze met MGM toch ook in de helicopter. Voor de grap heb ik nog een paar salto mortales gemaakt, maar toen Vieffan keihard begon te gillen besloot ik maar om meteen richting de top van de Ayers Rock te vliegen. Het gegil suist nog na in mijn oren. Ik heb niet alleen mogen vliegen, het heeft ons nog een joker opgeleverd ook. Plus dat de opdracht weer eens geslaagd was.

De opdracht op het F1-circuit van Melbourne is zo absoluut niet ik. Al die razende wagens, dampende uitlaatgassen, bier- en patatlucht uit de tribune. Nee, was blij dat ik niet in zo'n wagentje hoefde te rijden. Ik zou nog groener schijten dan menig krop sla. Ik heb nog wel mijn best gedaan bij de pitstop, maar zeker niet van harte.
Gelukkig gingen we toen de Zwakste Schakel spelen. Vanuit de Telstratoren hadden we een prachtig uitzicht op Canberra. Ik had op zich best wel veel goede antwoorden gegeven, maar helaas vergat Nicky steeds te banken.

[Niuno]

De acties van MGM in het Opera House in Sydney ging mijn verstand te boven. Tot nog toe had hij zich  bewezen als betrouwbaar. Daarom mocht hij van mij ook de pot beheren. Maar om dan ineens € 1.750 te verkwanselen voor een vrijstelling. Neen, dan verspillen wij graag nog eens € 1.750 zodat meneer zijn zin niet te geven. Tja, toen kreeg ik ineens de pot. En o o o o wat was ik daar blij mee. Maar niet heus. Kreeg geen moment rust meer.  Continu kwam er iemand langs om te checken of de pot nog volledig was. Ootje presteerde het zelfs om mij 's nachts om 3 uur nog uit bed te slepen. Want stel je voor...
In Sydney moesten we ook afscheid nemen van Titatoon. Nooit gedacht dat juist hij zou vertrekken. Blijkbaar leidde zijn Afsluitdijk-theorie niet tot de juiste mol.

De kamertjesopdracht in Hong Kong was leuk om te doen. In het begin leek het goed te gaan, maar op gegeven moment kreeg ik bij Vieffan geen contact meer over de portofoon. Ook met Molow was geen contact te maken. De batterijen bleken gestolen.
We waren al gewend geraakt dat er van alles verdween: Titatoon's molboekje, oplader van Daisy, mantel van Ootje, schoenen van Vieffan, etc. Maar het blijft toch eng om te beseffen dat naast de mol ook nog een dief onder ons bevindt. Ik hoop nog steeds dat dit bij het spel hoort en dat de mol of Daisy/Molcrazy de spullen in bewaring hebben, anders is het niet best.

Het was heerlijk ontspannend om te mogen kamperen in het Victoria Peak Garden. We hebben veel plezier gehad met elkaar. We hebben gezongen rond het kampvuur, limericken gemaakt, hints gespeeld. Was trouwens wel grappig te zien hoe MGM "Suske en Wiske en de Minilotten van Kokonera" moest uitbeelden. Zelfs Ootje had de grootste lol.
De volgende ochtend werd ik door het gesnurk van Lukie4 weer vroeg wakker. Ik besloot een ommetje te gaan maken. De frisse ochtenddauw rook heerlijk. Ik zette mijn gedachten opzij en probeerde te genieten van het Victoria Peak Garden. Toch begon er ook iets aan mij te knagen. Zat ik wel op de goede mol? Vanaf dag 1 zag ik dingen die mij op een spoor brachten. De dagen erop begon ik steeds meer dingen te zien, alles klopte. En toch die eeuwige onzekerheid. De volgende executie zou spannend worden. Ik besloot om niet meer te spreiden en alles op 1 persoon te zetten. Met deze gedachten liep ik terug naar de tenten. En toen ging ineens het licht uit.

Het bleek dat we werden 'ontvoerd voor de volgende opdracht'. We werden geblinddoekt naar een grote loods gebracht waar we een legpuzzel moesten maken. In de loods bevond zich ook een vliegtuig die ons naar het grote China bracht.
In Chendu moesten we voor een weeshuis een bonte avond verzorgen. Het was ontroerend om te zien hoe die kinderen daar moesten wonen. Armoe alom. Wat dat betreft mogen we van geluk spreken dat wij in Europa wonen.
De avond verliep prima. Het was fijn om die guitige gezichtjes van de kinderen te zien stralen. Vooral toen MGM zijn duif weggoochelde.
Ondertussen wist Nicky de pot uit mijn jaszak te goochelen. Hij wou wel erg graag de pot. En na de misser op de cruiseschip kan hij zich niet meer veroorloven om meer geld uit de pot te laten verdwijnen. Wat mij betreft was het wel best zo.

[Niuno]

En toen kwam de laatste executie. Ik zette alles in op mijn hoofdverdachte. Ik hoopte dat ik goed zat qua mol. Maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn. Normaal hou ik wel van rood, maar dit keer deed het pijn aan mijn ogen. Wat nu? Is dit geen foutje? Komt er nog een veilingopdracht? Ik kon het niet geloven. De tunnelvisie was te sterk.
Nog stil van verbazing nam ik afscheid van Molcrazy en de andere kandidaten. Daisy bracht mij naar het vliegveld waar de vliegtuig richting Schiphol al op mij zat te wachten. Nog geen half uur later was ik al in de lucht.
Eenmaal terug in een regenachtige Nederland kwam ik langzaam tot besef dat ik er uit lag. Weg China, weg Molcrazy, weg Daisy, weg Ootje, weg Nicky, weg Lukie4, weg Vieffan, weg MGM, weg Molow. Met lood in de schoenen slenterde ik richting de NS-loket. Ik zag er tegenop de lange reis naar Groningen in de trein te zitten.
Ineens hoorde ik een bekende stem: "Niuno, joehoe Niuno. Ik sta hier..." Ik keek om en zag tot mijn blijde verrassing dat Dolfie mij op stond te wachten. Ze had een limousine geregeld en bracht mij terug helemaal naar Groningen. Ik heb haar als dank nog even mijn stamkroeg laten zien en daar hebben we nog tot diep in de nacht dikke lol gehad.

Ondertussen heb ik de katten ook weer opgehaald van hun logeeradres. Zij waren erg blij mij weer te zien:



Maar wat ik mij nu nog afvraag: had ik niet mijn sjaal uit Milaan meegenomen? Ben hem bij de wasgoed niet meer tegengekomen. Of zou de dief....

[Lukie4]

super !!!!

* Lukie4 durft zijn leuke avond epistel niet meer te posten.

wat een geweldige schrijvers in dit spel

[tdietz]

leuk geschreven niuno, lijkt me veel werk

[Dolfie]

wat een geweldig verhaal Niuno 

Ik denk dat RN jou wel kan inhuren voor de Virtual Mole van 2011

[Daisy]

Leuk gedaan!

[Nîcky]

Wat leuk zeg Niuno...