Bleegh, ik word helemaal depressief van mijn extra opdracht. Op zich is het een interessante opdracht, omdat ik in mijn studie steeds standpunten heb verdedigd in essay's waar ik zelf achtersta. Maar nu moet ik optreden als advocaat, van iemand die veroordeeld is wegens belediging en aanzetten tot discriminatie. Eerst vond ik het helemaal onmogelijk omdat ik niks kon vinden wat mijn standpunt kon onderbouwen. Nu ben ik wel wat verder en denk ik dat ik een aardig verhaal heb, maar de hele tijd denk ik: ja, maar ik wil die mensen helemaal niet verdedigen.
Het fijne is wel dat ik nu dus helemaal zeker weet dat ik niet geschikt ben om advocaat te worden. Maar ik word dus heel chagrijnig/verdrietig van alle uitspraken die ik nu door zit te ploegen. Mijn hemel, wat mensen allemaal roepen onder het mom van vrijheid van meningsuiting en vrijheid van religie.
Gelukkig hoeft dat hele ding maar 900 woorden te zijn, dus ik ben er (hopelijk) ook snel van af. En toch goed om dit ook een keer te moeten doen in ju studie.
