Ik keek de aflevering gisteren voor het eerst sinds lange tijd live (en in gezelschap). Van tevoren had ik heel enthousiast verteld over hoe leuk Flikken Maastricht is, maar na het zien van deze aflevering snap ik ook nog dat ze daar niet veel begrip voor hebben. Beide verhaallijnen waren ronduit zwak en worden nogal simplistisch opgelost. Aan de ene kant heb je die moord, waarbij de overduidelijke details mij meteen naar de juiste dader brachten (en dan nog drie eerdere moorden op exact dezelfde manier waarbij toen de dader nooit gevonden is?). Veel lijntjes blijven open: waarom werd ze vermoord, heeft de dader zichzelf bewust een alibi verschaft etc. Aan de andere kant gaan Marion en Romeo op koeienjacht, die ze natuurlijk ook 1,2,3 terugvinden, naast een bizar plotje dat de boer gelooft in aliëns (en Marion dat ook gaat doen).
Ik begon me serieus af te vragen wat ik nou zo leuk vind aan de serie. Voor mij zijn dat toch de 'intelligente' plots, de manier waarop moeilijke onderwerpen (o.a. seksueel misbruik) op een geloofwaardige mooie manier worden behandeld en de mooie beelden van Maastricht en omstreken. Natuurlijk zijn er in het verleden ook wel eens mindere afleveringen geweest, maar ik mis nu echt het Flikken-gevoel.
