Goedemorgen zeg! wat een druktemakerij allemaal, neem zo,n programma vooral niet al te serieus zeg. Je kijkt naar 17 mafketels die zo gek zijn om daar met elkaar op een eiland te gaan zitten, wetende wat voor narigheid en ruzies daar allemaal op de loer liggen. Allemaal hebben ze het al eens meegemaakt, heb er dus vooral geen medeleiden mee. Ik heb niet zo veel zin om 10x hetzelfde uit te moeten leggen, ik vind Jakobien verder een heel aardig iemand en als ik iets over haar zeg betreft het alleen het beeld dat ik als deelnemer, tijdens de expeditie, van haar gekregen heb, dat is een momentopname. Of dat beeld achteraf gezien juist was, doet er verder helemaal niet toe. Zo zag ik het(en anderen) en daar is een reactie op gekomen. Achteraf gezien kan je daar verder niets aan veranderen dus heeft het ook weinig zin om daar over te blijven zagen. Ik vind het leuk om af en toe te reageren op vragen, daar mag ook best wat kritiek in zitten maar ik heb maar ik heb er helemaal geen zin in om mijn handelen tijdens de serie tot op het bot te moeten gaan verantwoorden. Veel tijd en verschillende mogelijkheden om daar over anderen te oordelen heb je niet. Als kijker krijg je te zien wat Jakobien over anderen zegt en hoe zij dingen ziet. van mij zie je dat ook en ook van alle anderen. Daardoor kan je als kijker een compleet beeld vormen van wat daar gebeurd en hoe wie nou precies over wie denkt. Als je dat totaalplaatje compleet hebt als kijker, kan een actie van een deelnemer die dat niet heeft, extra oneerlijk of gemeen lijken. Bij uitspraken van deelnemers knipt de productie graag zo veel mogelijk franje weg, waardoor een uitspraak extra duidelijk en vaak ook hard over komt. Het klopt wel wat je dan zegt maar alle diplomatieke verzachtende toevoegingen zijn verdwenen. Daarom kan een mening over Jakobien keihard klinken. Dat zou ik als productie ook doen, anders duurt het te lang en wordt het een soft gebeuren. Als deelnemer zie je alleen maar wat jezelf ziet en wat er achter rotsblokken gebeurt en besproken wordt moet je maar raden, daar moet je het mee doen. De productie helpt dan natuurlijk nog een handje mee door je in interviews dingen te vragen die je denken beïnvloeden. "Je kunt nogal goed met X opschieten niet?"
Antwoord: "Klopt".
"Denk je dat X jou even leuk vindt als jij hem of heeft X je nodig om zo verder te komen, wat denk je?" Of je wilt of niet, daar ga je toch over nadenken.
Als iemand mij dagen zit te ergeren en dan uiteindelijk vraagt waarom ik nog maar zo weinig persoonlijks aan die persoon (was niet Jakobien trouwens) gevraagd heb dan vind ik het dus wel een eerlijk antwoord als ik zeg dat ik in die persoon minder geïnteresseerd ben. Tactloos? Zal best zo lijken op televisie, je ziet immers maar fragmenten. Normaal gesproken zeg je zoiets ook niet direct, je schiet er immers ook maar heel weinig mee op. Ik doe dat pas op een moment dat je denkt: "Nu is het mooi geweest, dan maar even een harde duidelijke uitleg, dan hoef ik verder ook geen smoezen te verzinnen.
Verder vind ik dat, tactisch stemmen, het maken van afspraken en weet ik wat meer moet kunnen als dat nodig is. Liever niet, dat wel. Voor mij was het een spel niet meer dan dat. Ga dus niet steeds weer roepen dat wij zelf ook een afspraak (complot) gemaakt hebben, dat weet ik zelf ook wel en als je goed gelezen hebt wat ik geschreven heb dan zie je daar dat ik over een complot op zich ook helemaal niet moeilijk doe. Niemand is perfect, ik helemaal niet.
