Oneens. Het is heel vreemd dat mensen denken een pakje nodig te hebben voor het bakken van een cake (wat weliswaar ook een moeilijke klus is als je hem koppig wat te vroeg uit de oven haalt), maar daarentegen stellen hun leven in de hand te hebben. Het is een doorgeschoten zelfmaakbaarheidsgedachte die tussen neus en lippen door daarmee suggereert dat ongelukkige mensen, of mensen die het minder goed getroffen hebben dan verwacht, dit te danken hebben aan henzelf. Terwijl in de realiteit natuurlijk de context, kansen en talent (of gebrek aan allen) evenzo van groot belang is - net als het vermogen realistische doelen te stellen, in tegenstelling tot slechts hoge.
Het is ditzelfde gebrek aan oog voor context die zijn weerslag kent in de lekenwetenschap der genetica en hersenonderzoek. Mensen zijn hun genen danwel hersenen en geen context kan daar wat aan doen. Genen voor drank, voor overgewicht, voor roofovervallen.
Volledig op de nature-kant zogezegd. En men wordt aan verantwoordelijkheid ontheven.
En dat is heel vreemd. In deze infantiele gedachtestroom wil men dus niet verantwoordelijk zijn - behalve voor het eigen geluk. Geluk zou dan volkomen onafhankelijk zijn. Onafhankelijk van liefde, leed, overwinningen, nederlagen.. Je moet slechts beslissen dat je gelukkig bent. En drink nog maar een extra paar flesjes wijn om die gedachte er eens stevig in te peperen.
Je bent immers toch niet verantwoordelijk voor je alcoholisme.
De huidige Nederlandse maatschappelijke overtuiging en cultuur komt toch neer op hedonisme.
