ambivalent.
Hadden vandaag in het kader van de zogeheten
beroepsvoorbereidende week oefensollicitatiegesprekken met echte mensen uit de praktijk. Al snel blijkt dat ik iets te vroeg een bedrijf heb gekozen eerder deze week, omdat er wordt gevraagd om affiniteit met computers... een kwaliteit die ik mezelf niet zo snel zou toedichten. En Engels was überbelangrijk voor die functie, terwijl ik ooit met alleen Spaans ben doorgegaan (hoewel ik nog wel in sommige vakken met Engels bezig ben). Maar goed, het zou wel loslopen. Ik was de laatste in mijn groepje vandaag, en de eerste interviewers waren fantastisch vriendelijk en meelevend. Hartstikke gemoedelijke gesprekken, dus ik dacht: kat in het bakkie.
..
Mijn interviewster was daarentegen de moeder van de duivel.. Een eerdere sollicitant die dag had ze blijkbaar al aan het huilen gebracht. Leuk vooruitzicht.
Al gauw ging het over ambitie en over mijn cijfers.
Ja, ik hoef nooit te herkansen maar cum laude zal ik niet afstuderen nee. Bleek dat ze docenten had bevraagd over mij en random mensen in de kantine had gezocht die mij kenden. Conclusie: ik ben laks en lui. Tsja, op zich niet zo'n heel foute constatering, maar om het daar het hele gesprek van een half uur dan over te hebben?
Ik zie dat je vwo hebt gedaan, juist dan verwacht ik toch veel meer van je, Jan.Waarom heb je er niet voor gekozen Engels én Spaans te kiezen vanaf jaar 3? Dat kan iemand als jij toch best, JanWaarom ze het beroep van mijn vader moest weten, was me ook een raadsel.
Besef je wel dat er vertalers zijn die een ton per jaar verdienen? Een ton, Jan?!Al met al bleek ik de aanvallen te kunnen pareren en mezelf overeind te houden, wat me het respect van de toehoorders opleverde. Maar ik mag toch hopen dat dit toch geen voorbeeld is van hoe die gesprekken in de praktijk gaan.
Dat ook de toezichthoudende docente haar een takkewijf noemde aan het eind zegt wel wat denk ik.
Maar goed, ik heb geleerd dat ik een redelijke olifantenhuid heb en me niet snel de grond in laat praten, maar haar tactiek was toch ten minste vreemd te noemen.
Ik gaf trouwens wel een goede handdruk en zag er prima uit. Ook iets waard.
Denk ik.
