Als broer van inzender, zal ik deze even oplossen:
1. Ik heb minimaal 2x ernstig overwogen om van dit forum te vertrekken.
uh onjuist. Hij denkt dat elke avond. 2. De echte reden dat ik eigenlijk niet met forumspellen meedoe is inherente faalangst dat ik er toch niets van ga bakken.. Hoewel ik weet dat 't objectief overdreven & ongegrond is
onjuist. Hij mag niet van Yolanthe meedoen.3. Ik heb maandenlang NextGP & Go_Ahead door elkaar gehaald
juist, en dat niet alleen maar ook Vieffan en ELISE, Jann en MV22, MV22 en D*N, D*N en Nieky etc etc etcEn dan nog 3 van erbuiten
4. Toen ik laatst in Budapest was heeft die hulpvaardige metaaldetector van de douane een stuiver in m'n broekzak opgespoord. Ik ben voorgaande jaren al heel wat maal nietsvermoedend met die broek+stuiver door douane's gegaan
dat is juist, ook werd nog een nagelschaar, jerrycan, twee tubes tandpasta en button van Ban de Bom in de broekzak gevonden 5. Mijn eigen verjaardag boeit me eigenlijk alleen wanneer het een priemgetal is.
dat is juist; maar de paar keer dat alle cijfers van de dag ook voorkomt in pi, maar dan wel maximaal wortel 9 plaatsen van elkaar gescheiden, neemt hij toch ook wel eens een klein soesje.6. Anderhalf jaar geleden heb ik het concept-manuscript voor een novelle aan een bevriende uitgever laten lezen. Alhoewel die uitermate geďnteresseerd was, was ik zelf nog ontevreden over de kwaliteit.. Sindsdien is het blijven liggen.
helaas juist. Hij las een stukje van Ian McEwan: "I believe the novella is the perfect form of prose fiction. It is the beautiful daughter of a rambling, bloated ill-shaven giant (but a giant who’s a genius on his best days). And this child is the means by which many first know our greatest writers. Readers come to Thomas Mann by way of “Death in Venice,” Henry James by “The Turn of the Screw,” Kafka by “Metamorphosis,” Joseph Conrad by “Heart of Darkness,” Albert Camus by “L’Etranger.” I could go on: Voltaire, Tolstoy, Joyce, Solzhenitsyn. And Orwell, Steinbeck, Pynchon. And Melville, Lawrence, Munro. The tradition is long and glorious. I could go even further: the demands of economy push writers to polish their sentences to precision and clarity, to bring off their effects with unusual intensity, to remain focussed on the point of their creation and drive it forward with functional single-mindedness, and to end it with a mind to its unity. They don’t ramble or preach, they spare us their quintuple subplots and swollen midsections." Je zou van minder al te kritisch kunnen worden.dus 3, 4, 5 en 6 zijn juist
