Eindelijk gebeurt er iets onverwachts! Daar was ik wel aan toe na al deze eilandraden waarbij de uitslag al min of meer vaststond. Mariana, of je vindt haar geweldig of je hebt een hekel aan haar, maar ze speelt het spel wel echt. Ze doet alles wat binnen de mogelijkheden van het spel ligt om verder te komen. Al vanaf het begin van de expeditie staat ze zwak in de groep. Haar teamleden hebben echt een hekel aan haar en toch zit ze er nog steeds in, knap gedaan! Datzelfde zou je kunnen zeggen van Fien, ware het niet dat zij vanaf het begin in een heel sterk bondje heeft gezeten. Zij zat er nog in doordat ze gesteund / gered werd door haar teamgenoten. Ook een manier van spelen, maar ik merkte dat het constante gekonkel en het idee dat zij met z'n drieën konden uitmaken wie er naar huis ging mij begon te irriteren.
In eerdere jaren hebben we wel vaker deelnemers gezien die als makke schapen meegingen in een bondje, waar ze overduidelijk als vierde / vijfde wiel aan de wagen hingen. Ik vraag me altijd af waarom je dat als deelnemer zou doen. Natuurlijk verzekert het je van een ronde verder komen (en misschien wil je ook niet verder kijken dan 1 ronde), maar het verzekert je allerminst van de winst. Aan de ene kant is het loffelijk dat beide Eva's gewoon willen genieten en minder bezig zijn met het spel, aan de andere kant vraag ik me af waarom je dan meedoet aan Robinson. Dat ze hun tegenstanders vertellen hoeveel extra stemmen ze nog hebben, wat hebben die daarmee te maken (echt dom in dit spel)? Dat ze meegaan in een plan om Mariana weg te stemmen, waarom, want Mariana gaat overduidelijk geen immuniteitsproef winnen? Echt jammer, want beide Eva's waren tot nu toe mijn favorieten!
