[Mijn Verhaal: 'De Eerste Opdracht'. (Niet de echte WIDM)]
Ik op de plek van Yvon Jaspers. (zij is cool)
"We zitten met zijn alle in het vliegtuig. Nog maar een paar kilometer en dan stap ik eindelijk op het vaste land van Australië. Ik kijk om me heen om de andere deelnemers te besturden. Wat ze doen noteer ik allemaal in mijn notitie boekje. Ik wil álles vastleggen. Niks ontgaat aan mijn ogen. Ik zie dat Sander en Gijs van alles overleggen. Zouden ze nu al verbonden aan het leggen zijn? Dan word er omgeroepen: Gordels vast, we gaan landen. Ik vind het super spannend, het is de eerste keer buiten Europa. Ik heb altijd al naar Australië gewild, dus ik zei meteen 'Ja' toen ze me vroegen voor WIDM. Dan stap ik uit het vliegtuig. Alles om me heen is nog veel mooier dan ik me had voor gesteld. Maar... Angela verteld: jullie moeten meteen een opdracht doen. Daar kijk ik van op. Mogen we niet even bijkomen van de vlucht? Nou, nee dus, want Angela begint al ons de opdracht uit te leggen: De opdracht is als volgd. Jullie verdelen elkaar in 2 groepen van 5. De ene groep gaan overal in de stad aanwijzingen ophangen over jullie verstop plek, die hier ook in de stad moet zijn. Jullie moeten de aanwijzingen en verstop plek zelf regelen. De andere groep moet jullie kunnen vinden. Dan verdienen jullie 1.000€. Maar, jullie moeten minstens 15 aanwijzingen maken. En de aanwijzingen mogen niet te makkelijk zijn. Zoals: ga naar Art School of welke straat dan ook. Succes. Ik vind het maar een vage opdracht denk ik bij mezelf. Ik wordt ingedeeld bij de groep die de andere moet opspeuren. Ik heb er zin in! Meteen krabbel ik de groepsverdeling in mijn notitie boekje en wie meteen alles wilde gaan regelen. En wie vooral alles aan die ander overlieten. Toen de eerste groep, die de aanwijzingen moest bedenken en moest ophangen in de stad, waren vertrokken kon onze groep niks anders doen dan wachten op het telefoontje dat we konden beginnen, met de beginnende aanwijzing: waar we moesten beginnen met zoeken. De groepsverdeling was trouwens:
Groepje 1: Lottie, Marc-Marie, Jim, Isabelle en Gijs.
Groepje 2: Ik, Yvonne, Victoria, Sander en Roeland.
Ons groepje (dus het tweede groepje) gingen met elkaar bespreken hoe we deze opdracht het beste konden aanpakken. Ik zei: "Dat is niet moeilijk, gewoon de eerste opdracht, die we telefonish overkrijgen, goed uitvoeren en daarna ook de andere aanwijzingen. Dan komen we vanzelf bij hun uit." maar zo makkelijk bleek het niet te zijn. We moesten het binnen 2 uur gedaan hebben. En het waren 15 aanwijzingen en nog 1 telefonische beginaanwijzing! Je zou denken: dat lukt nooit in twee uur! Maar we begonnen te met volle moed. Onze groep moest op de eerste aanwijzing wachten, de telefonische aanwijzing dus. Toen de telefoon ging pakte ik hem op, ik had Lottie aan de telefoon. Dus ik vraag aan haar wat de aanwijzing is, maar Lottie begint eerst een heel verhaal op te hangen over allemaal andere onbelangrijke dingen! Maar dan verteld ze me de aanwijzing. 'Angela's kunsterige verbeelding' is de aanwijzing. Ik geef het door, maar ik begrijp er nog niks van, de andere beginnen meteen allemaal te puzzelen, wat kon nou Angela's kunsterige verbeelding voorstellen? Na heel wat discussie bedenk ik ineens: Ik heb het! Angela zei bij de uitleg, 'Het mag niet te makkelijk zijn, niet bijv. ga naar Art School of een straat.' Ze bedoelen de Art School! De anderen worden ook helemaal enthousiast en ik ben best trots op mijn ontdekking..Dus wij gaan met zijn alle naar de Art School. En ja hoor, op de lantaarnpaal voor de Art School hangt een briefje. De volgende aanwijzing staat erop. Het volgende stond er: 'Rijk is rijk en hoog is hoog, maar bloot kan overdreven zijn.' Hier snapte we dus echt helemaaaal niks van! Wat heeft Rijk en hoog met bloot te maken? Zal vast iets zijn wat de Mol heeft voorgesteld, iets wat lekker wazig is, maar als hij het de andere uitlegde vonden zij het natuurlijk heel logisch klinken. Nou, wij hadden ook een uitleg nodig, alleen die kwam gewoon uit ons eigen groepje! Het was Sander die met het idee op de proppen kwam. 'Hoog, is denk een gebouw, dus waarschijnlijk een van de hoogste gebouwen hier in Adelaide, en de eigenaar van dat gebouw is waarschijnlijk heel rijk.' Maar wat heeft dat bloot er dan mee te maken? Daar wist hij ook wat op hoor. 'Ik dacht dus aan het Hilton, heb je die dochter van die eigenaar nog nooit gezien ofzo?' Dat was best een logische aanwijzing! 'We moeten dus naar het Hilton,' merkte Victoria op. Duhh had ik willen zeggen, maar ik hield me in. "
