Ik zie in veel beelden Jayjay juist wat afwachtend zitten/liggen totdat zijn kampgenoten iets gaan doen, en dan heeft hij vaak ook nog commentaar op het werk van anderen, waar Suzanne hem op afrekent. Hij en Alex hadden de laatste aflevering ook steeds van die neerbuigende 'ik-ga-hier-niet-op-in-maar-laat-met-mijn-gezichtsuitdrukking-zien-dat-ik-het-er-niet-mee-eens-ben' blikken. Grrr..... dat werkt zo op mijn zenuwen he.
Je moet inderdaad wel de positieve punten van iemand proberen te blijven zien, zoals Koos die blij was dat Jayjay de krab ving. Maar als je continu op elkaars lip zit, lijkt het me moeilijk om bij iemand van wie je een afkeer hebt, ook nog de positieve dingen in te zien.
Ja maar dat is andersom dus precies zo. Suzanne kijkt ook constant zo naar hem, Jalou vind het nodig om met een mes een beweging naar hem te maken als hij wegloopt. Ik vind dat allemaal erg kinderachtig overkomen. Als je hem niet mag, zeg het dan in zijn gezicht. Bijt van je af.
Niet lekker achter de rug om zitten roddelen. Daar hou ik echt niet van. Hij en Alex doen het ook hoor, ik pleit hen absoluut niet vrij en ik stoor me ook aan JayJay, maar toch. Ik heb gewoon het idee dat hij nooit meer iets goed kan doen bij dat team.
Hij is niet super actief, maar dat team had wel als eerst een gebouwd kamp, een hutje, waar de andere kant praktisch niks gedaan had.
Jay komt gewoon heel onzeker over en maskeert dat met een grote bek en het feit dat hij nogal ruw om de randjes is.
Mensen die overal commentaar op geven zijn ook vervelend, maar Suzanne en haar posse doen dat net zozeer bij hem en Alex, die ze nog amper kennen.
Hun houding is zo negatief naar hen toe, ik snap wel dat die jongens zich totaal niet op hun gemak voelen. Het blijft super slim van Dave dat hij ze bij elkaar gezet heeft, niet voor de proeven want die winnen ze dankzij die krachtpatsers maar wel voor het psychologische aspect.
