Topic: Expeditie Robinson 2014

[Lukie4]

VInd ik jammer om te zien, en met mij, heeeeel veel mensen.

Je mag natuurlijk je mening hebben, maar dat laatste vind ik een zwaktebod. Heb je ze geteld, er onderzoek naar gedaan. Feit blijft dat er gisteren ook heel veel mensen 1.113.000) hebben gekeken en er wekelijks meer dan een miljoen mensen kijken. Das ook heel veel.

je vergelijkt het programma met WIDM, das best logisch op dit forum natuurlijk, maar dat heeft een andere productiemaatschappij, een andere omroep, dus het is logisch dat de programma's zich in andere richtingen ontwikkelen.

Wel gezellig dat je nog kijkt

[Loezel]

Ik denk dat de eerste seizoenen nog steeds te veel geïdealiseerd worden. Ja, ik vond de oudere seizoenen ook minder. Ja, ik mis Ernst-Paul verschrikkelijk. Maar in seizoen 1 was er al sprake van het Belgencomplot (sommige dingen veranderen nooit  ), al werd daar toen niks mee gedaan. Vanaf seizoen 2 of 3 werd er al wel degelijk met complotten gewerkt. Ik denk dat er in het sociale aspect eigenlijk maar weinig veranderd is, al komt de nadruk wel steeds meer te liggen op tactisch spel. Dat vind ik wel leuk eigenlijk, al ligt het er een beetje aan, wat de rest van het team daar aan doet. Het seizoen met Hans en Yin is nog steeds een zeldzaam dieptepunt. 
Het enige wat ik echt heel erg irritant vind is dat er nu geen finale eilandraad meer is, maar alleen nog maar een proef.

[Syllie10]

Ik vond de oudere seizoenen ook veel leuker om te zien omdat het toen nog meer er om ging wie de echte Robinson was. Sinds het hele stembriefjes gebeuren vind ik dat teveel vervaagd en komt het tactisch spelen meer naar voren en dat vind ik persoonlijk minder.

Maar toch blijf ik het ook leuk vinden om te zien en ga me gewoon zitten ergeren aan de manier van stemmen 
Maar het psychologische er achter trekt me dan weer wel aan.

[Dwaastoo]

Ligt het nou aan mij. Ik heb het gevoel dat we alleen maar proeven zien en wat gepraat over op wie gestemd gaat worden.

Waar zijn de verhalen over de onderlinge verhoudingen, de expedities om (noodgedwongen) op zoek te gaan naar voedsel via langdurige expedities, de irritaties over wie zich inspande en op welke manier in de kampen, bouwnijverheid, het honger lijden, afvallen (in gewicht)... de tijden dat de kok nog een soort machtspositie had (vaak zelfs nog meer dan de krachtpatsers), het echte afzien... ik zal wel heel veel vergeten of misschien zelfs verheerlijken, maar ik vind dit jaar opnieuw saai, saai, saai.

Ik mis ook het element van hoe men zich staande houdt als persoon en hoe men veranderd (of niet)... de proeven waren voor mij eigenlijk bijzaak, de psychologie binnen en tussen de groepen vond ik geweldig en dat is er nauwelijks nog. (vind ik dan)

Net hoor ik de twist van de hel... dat vind ik dan wel weer aardig

[Stormpie]

ik kan me heel goed vinden in wat je zegt Dwaas.. Alles ligt al voor de Robinsonners klaar. Een vuurstick, pannen, mes, vishaken, klamboes. Ze hoeven zelf geen persoonlijk/survival item mee te nemen. Er is zoveel wat ik mis..

maar dit is wat 'de' Nederlander wil. Deze versie levert kijkers op..

[Dwaastoo]

[...]

maar dit is wat 'de' Nederlander wil. Deze versie levert kijkers op..

Tja, uiteindelijk is dat het enige dat belangrijk is...
Helaas kan het me dit jaar weer niet echt heel erg boeien, en dat blijf ik jammer vinden... 't is niet anders.

[Nieky]

Mja, ik kijk er een beetje met gemengde gevoelens naar.

Ik vind wel dat ze het redelijk luxe hebben sinds BN'ers en daar kan ik me bij tijd en wijlen aan storen.
Maar ik vind toch altijd de proeven en eilandraden het leukste van het hele spel. En ik vind dat die elementen er zeker niet minder sterk uitkomen sinds ze met BN'ers doen, het tactische aspect misschien wel sterker, iets wat ik niet had verwacht toen bekend werd dat er BN'ers met Robinson mee gingen doen.
De ruzies van Bjorrn en zijn vrouwenkamp en dergelijke mis ik dan wel weer een beetje

Maar ik begrijp het heel goed dat RTL kiest voor een format met BN'ers. Het levert gewoon meer kijkers op waardoor ze dit mooie programma langer kunnen blijven maken 

Ik vind wel dat ze wel heel snel van het Hemel-hel-Aarde format met 3 kampen zijn afgestapt hoor. Dat had voor mij wel iets later gemogen 

[Goyathlay]

Vergelijkingen trekken naar de voorgaande expedities is onontkoombaar maar daardoor wordt de maatstaf voor het programma misschien wel onrealistisch hoog gelegd. Voor de fans van het allereerste uur treedt er na 15 seizoenen logischerwijze verzadiging op. Niet per se omdat het programma kwalitatief zoveel minder is geworden maar eerder doordat de ‘oer-kijkers’ over het algemeen kritisch en veeleisend zijn. Ze willen boven alles de gemoedstoestand uit het verleden nabootsen: wederom verkeren in een staat van bewondering, interesse en enthousiasme. Hetgeen problematisch is omdat deze Robinson ‘junkies’ nu meer nodig hebben om hetzelfde effect uit het verleden te bewerkstelligen. De positieve emoties die de eerste jaren nog zo nadrukkelijk aanwezig waren zijn ten prooi gevallen aan een constant slijtageproces omdat er gewenning is opgetreden. Daarnaast moeten de hedendaagse expedities vechten tegen de hoogtepunten vanuit het verleden omdat de oer-kijker alle geestdodende momenten is vergeten. Een ongelijke strijd, de hoge verwachtingen die geëxtrapoleerd worden uit de hoogtepunten van alle voorgaande seizoenen zullen nooit worden overtroffen.

Het bovenstaande is natuurlijk óók op mijzelf van toepassing, ik heb mijn eigen verwachtingen in de loop van de jaren echter wel voortdurend aangepast. Ik heb vrede met de marginale rol van het survival gedeelte, ik heb de instroom van BN-ers geaccepteerd en ik gedoog (lees: negeer) het presentatie duo. De afschaffing van de jury fase en de bijbehorende bespottelijkheid van de huidige finale opzet is mij nog wel een doorn in het oog. Er zijn voorts ook ontwikkelingen die ik toejuich: er worden vaker kandidaten gecast die tactisch- en/of strategisch begaafd zijn, er wordt meer aandacht geschonken aan de proeven én de productie probeert middels spelwendingen de algehele voorspelbaarheid te doorbreken. Ik tracht verder om zoveel mogelijk door een psychologische/sociologische bril naar de Expeditie te kijken, op dat vlak heeft elk seizoen namelijk hele interessante zaken te bieden.

[Dwaastoo]

Ik had het weer niet mooier kunnen bedenken cq. zeggen. Hoewel ik het deze keer niet helemaal met je eens ben. Uiteraard wil ik weer bewondering, enthousiasme en interesse hebben als zijnde een 'oer-kijker', maar ik denk niet dat ik daarvoor MEER nodig heb dan in het verleden, het is gewoon dat de elementen verdwenen zijn. Ik denk ook niet dat er gewenning is opgetreden en ik voel niet de slijtage waar je over spreekt.

Het programma is gewoon te veel veranderd. Er is geen gewenning omdat de elementen gewoonweg anders zijn geworden.

Ik merk gewoon dat er onderdelen verdwenen zijn die mij aantrokken aan het programma. Het draait nu ALLEEN nog maar om de proeven en de onderlinge afspraken en dat gedeelte went wel... en slijt... heel snel, ik heb een jaartje niet gekeken, het niet gemist en ik kijk niet meer uit naar de afleveringen omdat het steeds meer van hetzelfde is.

Ik ben gaan kijken dit jaar omdat me het drie kampen-concept aansprak en dan met name "de hel"! Ik dacht eindelijk een survival element terug. Het enige dat ik terug heb gezien is een beetje geklaag, maar that's it. Geen zorgen over voedsel of andere survival zaken... uiteindelijk zag ik alleen weer "wie gaan we er uit stemmen" en de proeven. Saai.

Natuurlijk waren er ook saaie momenten in de oude series en zelfs hele saaie afleveringen. Maar er waren ook hoogtepunten, qua interactie, qua personen, qua presentatie, qua twists (op de eilandraad), qua sferen in de kampen, qua eigen initiatieven etc... Ik zie nog geen hoogtepunten in de afgelopen jaren die ik gezien heb (nou de hamburger van vorige week misschien, die was psychologisch wel erg geinig). Nu vind ik hele series saai. Iedere aflevering is nagenoeg hetzelfde op wat details na.

Ik snap dat alles voor de kijkcijfers gaat en dat is ook logisch, maar met de BN-ers vind ik veel 'gemaakt', veel 'luxe' en weinig variatie. Het kan anders, bij de Mol is het prima bv., maar hier LIJKEN concessies in het programma gedaan te zijn om de BN-ers binnen te kunnen halen. "Bobo's op een vakantie-eiland"

Het programma expeditie Robinson is voor mij al van de buis, dit programma is, zoals je wellicht ook zegt, niet meer te vergelijken met het programma dat ik geweldig vond.

De concessies die gedaan zijn om het programma onder dezelfde naam in leven te houden zijn voor mij teveel geweest. Het programma is niet meer hetzelfde. Het is alsof een persoon comateus in leven wordt gehouden via beademingsmachines waarbij je ergers wel weet dat diegene nooit meer de oude zal worden. Maar ergens is er altijd hoop dat je oude persoon nog wel eens terug zult zien.
(ik hoop al jaren op een soort spin-off-serie; Expeditie Robinson Classic")

En wat de presentatie betreft, ik vond dat ze een prima vervanger hadden in Eddy Zoey... en meer zal ik maar niet meer zeggen.

En nu zal ik er maar over ophouden. Het heeft geen zin om te blijven klagen. Dit is nu eenmaal hoe het is. Het is mijn gevoel en beredenering over dit gevoel. Ik probeer gewoon maar wat plezier te putten uit de huidige serie die ik zijdelings bekijk en volgend seizoen kijk ik wel weer verder.

[joligmolletje]

Ik ben het helemaal eens met degenen die zeggen dat we minder zien van het overleven op een eiland. De kandidaten die in de hemel zitten hebben het wat dat betreft ook erg gemakkelijk nu. Al het eten en alle materialen zijn aanwezig. Maar: er is een groot verschil tussen wat we zien en wat er gebeurt. Het overlevingsaspect is zeker nog aanwezig. De bekende Nederlanders vallen net zoveel af als de onbekende Nederlanders. Bovendien zijn de eilanden waar de BN'ers opzitten de afgelopen jaren qua eten vaak nog slechter voorzien dan de rijkbegroeide eilanden die eerder werden gebruikt (kijk maar eens terug). We zien veel en veel minder van het overleven, maar als ik eerlijk ben vind ik dat helemaal niet erg. De voedselexpedities zijn altijd leuk om te zien, maar kandidaten die lusteloos op een strand zitten en vertellen hoe weinig eten ze hebben, heb ik al wel gezien. Daar is het 'nieuwe' al wel vanaf. Ik vind de twists van dit seizoen (strijden om het kamp, de helverdeling etc.) tot nu toe erg goed uitpakken. Zo blijft het seizoen verrassen. Ook worden hierdoor de tactieken van de kandidaten danig in de war gestuurd, erg leuk. Dit seizoen bevalt me echt al veel beter dan het vorige seizoen, juist hierdoor.

[Brinta]

Het geeft mij vooral een ambivalent gevoel. Enerzijds besef/weet ik dat vasthouden aan dezelfde oude formule uit het verleden niet realistisch is.
Hoewel een verzadiging door junkie-verslaving, mis ik de confrontatie met de rauwe uitputting, wat vroegere afleveringen zo interessant maakte.
Anderzijds zorgt het meedoen van BN-ers juist voor het enorme kijkcijfer-succes.
Waarschijnlijk laat men hen gedoseerd lijden/weinig eten en, omdat dit niet meer in beeld gebracht wordt, lijkt het of ze "net zo afvallen als voorheen".
Echter, aannemelijk (zeker weten is moeilijk) is, dat zij onder veel betere individuele condities meedoen.

Storend is vooral de nieuwe verslaggeving, met als gevolg de vele herhalingen & nietszeggend gewauwel, waardoor je meer dan een uur zit te kijken naar in werkelijkheid 30 minuten entertainmentswaarde. Het lijkt wel alsof er niet meer genoeg materiaal geschoten wordt. Wellicht krijgen we een zorgvuldig uitgekookt marketing-product voorgeschoteld op basis van zo weinig mogelijk kosten (manuren) vs. baten (zo hoog mogelijke kijkcijfers)

Toch blijf ik, lijdend aan bovengenoemde ergernis, elk jaar weer kijken, vastklampend aan enkele spaarzame ER-ervaringen.
Ik wil nl. authentiek lijden zien, afgepeigerde wanhoop, aan de rand van instorting.
Om van alle deelnemers, die geestelijk en fysiek gebroken en al kotsend van ellende, zich naar de finish van de finale hebben weten te slepen, uiteindelijk een ultieme winnaar, een übermensch wat betreft atletisch vermogen en tactisch List, Leugen & Bedrog, een super-strateeg met 'valse rat'-kwaliteiten, op het schild te kunnen heffen.
Dat is toch niet teveel gevraagd?

[Goyathlay]

Ik had het weer niet mooier kunnen bedenken cq. zeggen. Hoewel ik het deze keer niet helemaal met je eens ben. Uiteraard wil ik weer bewondering, enthousiasme en interesse hebben als zijnde een 'oer-kijker', maar ik denk niet dat ik daarvoor MEER nodig heb dan in het verleden, het is gewoon dat de elementen verdwenen zijn. Ik denk ook niet dat er gewenning is opgetreden en ik voel niet de slijtage waar je over spreekt. Het programma is gewoon te veel veranderd. Er is geen gewenning omdat de elementen gewoonweg anders zijn geworden.

Daar kan ik ook wel inkomen, de vele veranderingen halen wél veel van het oorspronkelijke concept weg. Ik zie de veranderingen echter wel als een noodzakelijkheid om het programma levend te houden. Wie is de Mol is bijvoorbeeld ook overgestapt op BN'ers en ook zij proberen middels casting het programma een bepaalde richting op te sturen. Qua locatie hebben ze echter een grotere keuzevrijheid waardoor de variatie per definitie groter is.

Ik ben gaan kijken dit jaar omdat me het drie kampen-concept aansprak en dan met name "de hel"! Ik dacht eindelijk een survival element terug. Het enige dat ik terug heb gezien is een beetje geklaag, maar that's it. Geen zorgen over voedsel of andere survival zaken... uiteindelijk zag ik alleen weer "wie gaan we er uit stemmen" en de proeven. Saai.

Voor wat betreft het survival-element kijk ik liever naar documentaires (Alone in the Wilderness 2004 is een aanrader), de ietwat onbeholpen manier waarop de doorsnee mens probeert te overleven weet mijn aandacht momenteel niet lang meer vast te houden. Eilandraden, de bijbehorende wisselende tactieken en de steeds weer variërende uitdagingen zijn wel aan te merken als een aandachtstrekker.

Natuurlijk waren er ook saaie momenten in de oude series en zelfs hele saaie afleveringen. Maar er waren ook hoogtepunten, qua interactie, qua personen, qua presentatie, qua twists (op de eilandraad), qua sferen in de kampen, qua eigen initiatieven etc... Ik zie nog geen hoogtepunten in de afgelopen jaren die ik gezien heb (nou de hamburger van vorige week misschien, die was psychologisch wel erg geinig). Nu vind ik hele series saai. Iedere aflevering is nagenoeg hetzelfde op wat details na.

Wellicht een goed idee voor een topic, welke seizoenen bieden de meeste hoogtepunten en op welk vlak liggen deze hoogtepunten? Het probleem blijft echter dat men meer geneigd is tot verheerlijking van het verleden dan verheerlijking van het heden.

De concessies die gedaan zijn om het programma onder dezelfde naam in leven te houden zijn voor mij teveel geweest. Het programma is niet meer hetzelfde. Het is alsof een persoon comateus in leven wordt gehouden via beademingsmachines waarbij je ergers wel weet dat diegene nooit meer de oude zal worden. Maar ergens is er altijd hoop dat je oude persoon nog wel eens terug zult zien.
(ik hoop al jaren op een soort spin-off-serie; Expeditie Robinson Classic")

Heel treffend verwoord, Expeditie Robinson en veel andere realityprogramma's worden ook min of meer in levend gehouden door noodingrepen. Gezien de kijkcijfers werkt het echter wel, ze weten steeds weer een nieuw soort publiek te bereiken waardoor het leven gerekt wordt. De oer-kijkers zijn in zekere zin inwisselbaar, op het moment dat een andere richting meer perspectieven biedt worden ze aan de kant geschoven.

En nu zal ik er maar over ophouden. Het heeft geen zin om te blijven klagen. Dit is nu eenmaal hoe het is. Het is mijn gevoel en beredenering over dit gevoel. Ik probeer gewoon maar wat plezier te putten uit de huidige serie die ik zijdelings bekijk en volgend seizoen kijk ik wel weer verder.

Zelfs vanuit het brommen blijft de verbondenheid met het programma onmiskenbaar Op het moment dat je niet meer bromt en niet meer de moeite neemt om op de achtergrond mee te kijken sterft Expeditie Robinson pas een stille dood!

[Goyathlay]

Toch blijf ik, lijdend aan bovengenoemde ergernis, elk jaar weer kijken, vastklampend aan enkele spaarzame ER-ervaringen.

Heel herkenbaar, zelfs de spaarzame momenten waarop het Expeditie Robinson gevoel (als nietszeggende variant op Robinsonwaardigheid) naar boven komt kunnen de serie voor mij nog de moeite waard maken.

[Gwendolen]

Wellicht een goed idee voor een topic, welke seizoenen bieden de meeste hoogtepunten en op welk vlak liggen deze hoogtepunten? Het probleem blijft echter dat men meer geneigd is tot verheerlijking van het verleden dan verheerlijking van het heden.

Voor mijzelf ben ik het hier niet mee eens, ik kijk namelijk erg graag de oude seizoenen op Youtube of op Rtl xl nog eens terug. Ik ben wat dat betreft een echte junkie Dus ik verheerlijk niet echt het verleden, ik vergelijk de zaken met elkaar. En ik vind diverse van de oudere seizoenen beter en interessanter om naar te kijken dan de nieuwe.
Ik vond dat er onder de oude seizoenen ook mindere zaten, ik vond het seizoen met Min-Hee en Yin ronduit kak! Dat heb ik geloof ik nog nooit afgekeken. En het jaar waarin Jacobien en Lydia voor het eerst verschenen vond ik ook weinig boeiend.

Waaróm ik dat oude format toch interessanter vond kom ik nog op terug, daarvoor heb ik meer hersencellen nodig die aan staan

[Dwaastoo]

[...] Het probleem blijft echter dat men meer geneigd is tot verheerlijking van het verleden dan verheerlijking van het heden.
[...]

Je hebt me aan het denken gezet gisteren dus ben ik eens op youtube gaan zoeken. Tot mijn verbazing kun je daar alle seizoenen vinden (ik heb jaren geleden eens gezocht maar vond toen niets). Sommigen overigens wel vanuit Belgie.

Maar goed, ik heb gisteren aflevering 1 gekeken van seizoen 2003. En hoewel er wat oudbolligheden inzitten, vind ik het geweldig. Ik verheug me op aflevering twee.

Ik denk dus niet dat het bij mij een verheerlijking is (even gerelateerd aan deze ene aflevering dan), maar echt een gemis van de oude 'expeditie'.

Vroeger stond de expeditie op de voorgrond, nu het spel. (het is me ook opgevallen dat de deelnemers op dit forum vroeger 'expeditieleden' werden genoemd en nu 'kandidaten').
Het spel boeit me minder.

Al kijkende zie ik ook wel dat dit een heel ander programma was dan dat het nu is (en de verschillen zijn veel groter dan ik al dacht) ook in de manier waarop alles in beeld gebracht wordt.

Ik zal seizoen afkijken 2014 (denk ik) en dan zie ik volgend jaar wel verder.

Maar wat een seizoenopening was dat in 2003! Prachtig en wat een types allemaal, twee korte proeven een prima eilandraad. Gelukkig weet ik het beloop niet meer (ik weet zelfs niet meer wie ook alweer gewonnen heeft) dus ik kan redelijk onbevangen kijken. Mijn vrouw kijkt ook mee en die heeft dat seizoen nooit gezien, en ze vond het ook geweldig, en tegenstelling tot het huidige seizoen (ze is en echt survival-type), ook een reden dat ik denk dat het niet louter en alleen verheerlijking is.

Ik zie nu ook dat het geen zin meer heeft om te gaan vergelijken, het programma is in essentie en manier waarop het in beeld gebracht wordt te verschillend... de expeditie is overleden, het is nu die spelshow op eilanden. De ene vindt dit leuker, de andere het oude format. Ieder zijn eigen.

En man, man... wat mis ik E.P....



EDIT: Misschien hoort dit allemaal in een apart "nostalgie van de oerkijkers"-topic

[Dwaastoo]

Voor mijzelf ben ik het hier niet mee eens, ik kijk namelijk erg graag de oude seizoenen op Youtube of op Rtl xl nog eens terug. [...]

Haha, had ik dat eerder geweten! Heerlijk om te zien

[Goyathlay]

Ik denk dus niet dat het bij mij een verheerlijking is (even gerelateerd aan deze ene aflevering dan), maar echt een gemis van de oude 'expeditie'.

De grens tussen gemis en verheerlijking vind ik moeilijk om te duiden, daar komen zoveel subjectieve factoren bij kijken dat het ondoenlijk is om er een beargumenteerd oordeel over te kunnen geven. Het blijft niettemin opvallend dat er erg weinig gesproken wordt over de negatieve aspecten van voormalige expedities op het moment dat er parallellen worden getrokken naar het Robinson verleden. Het doet denken aan een begrafenis waarop louter glorieuze momenten en positieve eigenschappen de revue passeren.

Vroeger stond de expeditie op de voorgrond, nu het spel. (het is me ook opgevallen dat de deelnemers op dit forum vroeger 'expeditieleden' werden genoemd en nu 'kandidaten').
Het spel boeit me minder.

Hierin ligt vermoedelijk het grootste onderscheid tussen onze kijkstijlen, het spel heeft mijns inziens altijd op de voorgrond gestaan. In sommige expedities werd het spel weliswaar gecamoufleerd door de productie of de kandidaten maar qua belang was de invloed ervan onmiskenbaar. Toegegeven, de vorm van de allianties was soms geheel anders maar de essentie zeker niet.

[Brinta]

De grens tussen gemis en verheerlijking vind ik moeilijk om te duiden, daar komen zoveel subjectieve factoren bij kijken dat het ondoenlijk is om er een beargumenteerd oordeel over te kunnen geven. Het blijft niettemin opvallend dat er erg weinig gesproken wordt over de negatieve aspecten van voormalige expedities op het moment dat er parallellen worden getrokken naar het Robinson verleden. Het doet denken aan een begrafenis waarop louter glorieuze momenten en positieve eigenschappen de revue passeren.

Je zou kunnen zeggen, dat een mindere kant van ER-klassiek was, dat er bij tijd en wijle ook een mate van naïviteit en goedgelovigheid tot zelfs gewoonweg onnozelheid bij de deelnemers aanwezig was. Een gevolg daarvan was, dat de variatie aan mogelijkheden en opties door de deelnemers lang niet altijd goed werden benut.
Het ontbrak dus aan dimensies, die in het huidige ER wel beter uitgewerkt worden. De verrassing van het sociale schaakspel kan mij nl. ook bekoren. Daarentegen vind ik, dat deelnemers daar binnen het spel met terugwerkende kracht ook weer op afgerekend moeten kunnen worden, als het op een onbehoorlijke/onbeschofte wijze gedaan is.
 

[Stormpie]

wat ik ook heel erg mis is het commentaar van expeditieleden en familie op dit forum. Je voelde je betrokken bij de expeditieleden. Het had je buurvrouw, vriend, familielid kunnen zijn. Iemand waarmee je je kon identificeren. Iemand die veel moeite had gedaan om deel te kunnen nemen. Nu is het een BN-er. Iemand die, om welke reden dan ook, bekend is. Iemand die er niets voor hoefde te doen om mee te mogen, maar gevraagd is.

[Dannyboy]

De grens tussen gemis en verheerlijking vind ik moeilijk om te duiden, daar komen zoveel subjectieve factoren bij kijken dat het ondoenlijk is om er een beargumenteerd oordeel over te kunnen geven.

Het ontbrak dus aan dimensies, die in het huidige ER wel beter uitgewerkt worden.

Daar wil ik wel even een beargumenteerd oordeel over vellen (over gemis, verheerlijking en dimensies). Voorheen had je voor de kijkers een expeditie die werd aangevuld met proeven. Tegenwoordig heb je een proevenspel waarvoor wat eilanden het decor zijn. Dit is een objectieve observatie en voor fans van het oude ER is er een duidelijk gemis aan te wijzen in de latere series. Het zijn vast wel expedities, maar wij krijgen daar vrijwel niets van te zien. Voor het hetzelfde geld staat er een snackbar op het strand. Dit is een hele dimensie die verloren gegaan is, en het is die dimensie waar mensen vroeger voor zijn gaan kijken. Daarvoor in de plaats wordt een dimensie uitgediept die dat naar mijn mening niet behoefd (dan nu toch een subjectief oordeel) want het zat er al in. Marcel was een strategische speler. Hoe strategisch weten wij als kijker niet, en dat vond ik prima. Ik vond dat veel prettiger dan Fatima die maar niet uitgepraat bleef over haar "poker"spelletje.

Tuurlijk waren er vroeger ook dingen mis, maar het was wel ER. Dit is geen ER, het draagt enkel de naam. Leuk programma hoor dat ik best wil zien, maar noem het dan anders.