Dit soort theater is nodig als de realiteit te hard is om onder ogen te komen.
Het ego & eigendunk is te groot, en daardoor te kwetsbaar en overgevoelig om toe te moeten geven, dat je simpelweg
geen rol van betekenis speelt in het geheelEn dus gaan ze allerlei toeren & gekkigheid uithalen, zodat het net lijkt alsof hen iets plotseling overkomt, ("ik heb daar wel eens vaker last van gehad" (citaat van zowel Veronica als Sanne)) Vooral simuleren van heftige kwalen, enge ziektes, gebreken, onverklaarbare pijnen, enz. Voor mensen, die hier meer in geïnteresseerd zijn, lees ook eens het verhaal van Tara Singh Varma
http://nl.wikipedia.org/wiki/Tara_Singh_VarmaHet grote voordeel voor degene is, dat je voor jezelf de idylle in stand kunt houden, dat je nog steeds wel heel erg geweldig bent, maar dat je bent uitgeschakeld door een kracht buiten jezelf en buiten je eigen verantwoordelijkheid.
Je speelt dus eigenlijk je eigen persoonlijkheid volgens een script en de wrede werkelijkheid kan zo geen inbreuk maken. De echte waarheid, nl. dat je eigenlijk maar een gemiddeld, of nog erger, een middelmatig iemand bent, kan zo mooi voor de mensen verborgen blijven. En, NIEMAND heeft dat door!? ECHT WAAR!!!
Voor allen hier die Sanne nog steeds zo verdedigen en op Robert hebben zitten in hakken: Robert had dit bij Sanne al volledig doorzien. Al haar pretentieuze gedrag is alleen maar bedoeld om haar onzekerheid achter te verbergen. Maar wat ze dus wel weer gebruikt om medelijden mee op te wekken. Robert heeft dit type al zo vaak kunnen zien bij zijn leerlingen. Zoals Mollenmania, Miek37 en KD al eerder op pag. 6 en 7 hebben aangegeven, Robert bevestigt alleen maar wat ze zelf aangeeft,..... Maar niemand mag het doorzien, natuurlijk.
(Misschien moet Sanne maar eens een deskundige met een bank raadplegen, zodat ze daarna eindelijk eens echt haar potentieel tot ontwikkeling leert brengen).
En via haar slot-act, als de in onmacht-vallende maagd, zweeft ze uiteindelijk, vluchtend voor de pijnlijk schurende waarheid van haar onvermogen, door de achteruitgang naar buiten...
Hetzelfde zie je dus bij de rappers, die hun grote bek als handelsmerk hebben uitgevent in het dagelijks leven, en er dan bij ER achter komen, dat ze geen deuk in een pakje boter slaan. Door meisjes verslagen worden op fysieke proeven en de intelligentie missen om zogenaamde 'moeilijke wiskundige vraagstukken' op te lossen. Maar vooral doorgaan met ongemanierd gedrag en grof woordgebruik. (Helaas kunnen ze natuurlijk niet zielig gaan doen, zoals de actrices, dat past niet in hun imago)
En zo vliegen ze allemaal er als eerste uit of stappen vrijwillig op om de afgang niet nog groter te maken. Alleen maar overal tegenaan kunnen schoppen. In werkelijkheid dus hele sneue sukkels.
Of men is het niet eens met de gang van zaken in het spel (stoere Dennis).
Waarom is Sef dan de uitzondering? kijk
http://www.youtube.com/watch?v=Y2xDQFQ7ulQ, vanaf 3:08
een aardige anekdote:
Een kennis was in de foyer van het Amstel Hotel en zag actrice (hoe kan het ook anders!) Monique van der Ven door de draaideuren naar binnen komen. Maar niemand keek op of om en diegene die keek, nam geen enkele notie van haar. Ze liep gelijk weer terug, maakte een rondje door de draaideur en kwam vervolgens binnen met een hoop kabaal....