Er is helemaal niks "laf" aan, want het was gewoon de bedoeling van het spel. En aangezien het bij dit spel het allerbelangrijkst was om zelf niet als eerste af te vallen (veel belangrijker dan winnen), is het eenvoudig te verklaren waarom een aantal mensen hun krachten bundelt en één persoon als doelwit uitkiest. Dat dat in dit geval Saar was, is ook niet onlogisch, aangezien zij bij een aantal mensen nu eenmaal niet zo goed ligt, om wat voor reden dan ook. Het is dus gewoon een logische tactiek om je eigen kansen om niet als eerste af te vallen het grootst te houden. Dat Saar zich af en toe gedraagt als een calimero die alles wat tegen haar gericht is vooral heel erg oneerlijk vindt, doet daar niks aan af. Je kunt dit spel dus zien als een soort eilandraad, waarin Saar als enige drie stemmen tegen kreeg. De overige stemmen gingen naar Tatiana (1) en Anthony (2). Als jij dat laf vindt, moet je dat zelf weten, maar ik vind dat nergens op slaan.
Verder heb ik alle edities ER gezien en ligt dat hele complottenverhaal een stuk genuanceerder dan dat ze per se als not done worden beschouwd. Overigens dacht ik eigenlijk dat je het over de kijker had die dat vond (vandaar dat ik dat vervelend vond), maar je bedoelde dus de kandidaten? Nou ja, dan ben ik het er nog steeds niet mee eens. Complotten worden vooral als not done beschouwd door de slachtoffers ervan (en hun fans), maar ondertussen zijn er waarschijnlijk heel wat meer kandidaten geweest die zich op wat voor manier dan ook wél aan het maken van stemafspraken en allianties "bezondigd" hebben dan kandidaten die dat níet hebben gedaan. Toegegeven, het gaat de ene keer wat verder dan de andere keer. Maar als je met een groepje van vier elkaar aardig vindt en tegen elkaar uitspreekt om niet op elkaar te stemmen, zou je dat met een beetje goede wil ook als complot kunnen zien; er wordt immers altijd iemand buiten dat groepje de dupe van. En dat blijkt dan overigens vaak steeds dezelfde te zijn. En als het gaat om actie-reactie ligt het ook wat genuanceerder dan je nu doet voorkomen. Mensen voelen zich vaak bedreigd en beginnen dan een of ander complotje, maar hoe terecht was dat gevoel? Is het niet gewoon fijner om zo'n complot voor jezelf goed te praten door het een reactie te noemen? "Ja, ik moest wel, want anders was ik de volgende" hoor je al jaren bij ER, maar het hoeft lang niet altijd terecht te zijn. Als Pietje in de verte Keesje en Jantje met elkaar ziet praten, ruikt hij immers al onraad. Aan de oppervlakte worden complotten misschien als not done beschouwd, maar vergis je niet in hoeveel mensen er toch aan meedoen, dus als puntje bij paaltje komt valt dat allemaal wel mee met die "not done factor". Zeker de laatste jaren worden stemafspraken toch meer als bittere noodzaak gezien als je echt ver wilt komen. "Spelbedervend" zijn ze in elk geval niet, dat slaat ook nergens op. Ik durf zelfs te zeggen dat ze spelmákend zijn. Niet iedereen heeft dezelfde definitie van Expeditie Robinson, hè...
