Ik vind het altijd wel typisch dat zodra er iemand enigszins afwijkend gedrag vertoont er al zeer snel over autisme wordt gesproken. Wat heeft het voor nut om te proberen overal direct een label op te plakken? Ik vind dat we tegenwoordig aardig aan het doorslaan zijn met het benoemen van allerlei soorten afwijkend gedrag als (potentiële) stoornissen. Straks wordt iemand die hardop tegen zichzelf praat of in zijn neus aan peuteren is nog een aandoening toegeschreven.
Helemaal mee eens!
Ik vind het soms beangstigend te zien hoe mensen die op de een of andere manier afwijkend zijn, worden bejegend door de groep. Ik ben ook bepaald geen groepsdier, zonder me ook graag af, heb een hekel aan zinloos gewauwel, maar ben bepaald niet autistisch. Waarom moet de massa altijd de norm stellen?
(Die kokosnoot had ik laten liggen, dat dan weer wel.)