Ik steun Igor voor 200 procent. Het is niet leuk als de anderen steeds op het strandje willen blijven en jij de innerlijke drang niet kan weerstaan om op ontdekking te gaan. Je dwaalt altijd maar een beetje verder, wat is er om de hoek? Zonder dat je heb beseft ben je een aantal uren weg, je hebt ook geen horloge bij. Je bent ondertussen bij de palmen aan de rand van de mangrove en je kan niet zomaar even roepen dat je wat langer weg zal blijven. Je komt terug met voedsel en de wetenschap dat je een belangrijke voedselplek ontdekt hebt en in plaats van hoerageroep krijg je op je donder dat ze ongerust waren. Jaloers voor je vondsten gaan ze de volgende dag zonder jou dezelfde kant op. Ze raken nog de helft zo ver niet als jij geweest bent. Ze vinden niets van voedsel. Ze vinden enkel een opengeslagen kokosnoot die van god weet waar komt en besluiten dan maar dat jij die hebt geoogst en opgegeten en dat je voor de rest geluierd hebt. Ze zitten al 18 dagen op je kop, je zou voor minder eens uit je dak gaan voor die ondankbaarheid en het onbegrip. Je eet van het spul dat de anderen niet graag lusten en ook dat wordt je kwalijk genomen. Er zit dan nog wel iemand in de groep die zich sociaal héél vaardig vindt en die je op geniepige wijze afbreekt, alle toehoorders lopen er in; zo wil die 'sociale geniepigaard' zelf naar de finale. Nee, ik blijf jou steunen, jij bent mijn robinson. Op zo een eiland ben je jezelf, je kan niet anders ... Liever een Igor dan een meeloper of een geniepig manneke.
greetz,
