Dat het zo lekker is om op jezelf te wonen. Nooit gezeur over welke tv zender er op moet, of wat er 's avonds op het menu staat. Nooit het probleem wie de auto meemag en wie er met de fiets moet. Nooit jellende kinderen die je om 6 uur uit je slaap halen (hooguit die vd bovenburen), dat je gewoon de vrijheid hebt om je dag, week, maand en jaar grotendeels kan indelen zoals jij t wil.
Maar dat het ook wel eens fijn zou zijn als ik s avonds thuis kom eens op de bank kan ploffen en mijn frustraties en onzekerheden kan delen met iemand. Zoals vandaag en dan is de bank toch wel leeg.
