Topic: Begraven of cremeren?

[Wil je begraven of gecremeerd worden?]

Wil je begraven of gecremeerd worden?

Begraven

Cremeren

[Malcolm]

We hebben het al over wel of geen donor zijn. Maar mocht het dan zover zijn, wil je dan begraven of gecremeerd worden? En waarom?

[Tijgertje]

Áls het dan zover moet komen wil ik begraven worden. Div. redenen zoals je hebt een eigen plek Een urn neem je vaak mee naar huis en is dus bij 1 persoon/gezin dus andere mensen kunnen er niet zo gauw heen, vooral niet als ze ruzie hebben ofzo en je hoort ook wel eens dat het as perongeluk is opgezogen ofzo. Op zee ofzo uitstrooien vind ik ook zowat. Nee, laat mij maar lekker onder de grond stoppen. En het is ook een fabeltje dat je word opgegeten door wormen want die zijn vegatarisch

[Annuh]

Ik ga ook voor begraven. Dat laat je nog een beetje achter van jezelf voor de rest van de wereld. Ik weet niet of de rest van de wereld daar blij mee is, maar ik wel. Zo kan iedereen tenminste nog naar het graf toe, wat Tijgertje ook al zei.
Ook is het zo dat ik al meerdere crematies mee heb moeten maken en pas één begrafenis, maar de begrafenis vond ik veel indrukwekkender, met de kist in het graf laten zakken etc.

[Ville]

Ik wil ook begraven worden. Ik merk zelf hoeveel waarde ik eraan hecht om af en toe naar het graf te gaan van een dierbare. Op die manier heb ik toch het gevoel dat ik nog steeds een beetje bij diegene ben. Met een urn heb ik dat minder. Gevoelsmatig heb ik meer met een mooi graf, een mooie rustplaats waar ik zelf ook rust vind als ik de behoefte voel om nog even bij iemand te zijn. En dat wil ik op die manier voor andere dan ook creëren.

[nettie]

Ik weet eigenlijk nog niet of ik begraven of gecremeerd wil worden. Aan de ene kant is begraven wel mooi omdat er dan een plek is waar dierbare heen kunnen komen, maar aan de andere je bent uit het niks gekomen dus waarom zou je ook na je leven 'niks' worden en dus gecremeerd worden. Ik heb hopelijk nog een tijd(je) om over deze belangrijke vraag na te denken, want ik ben er nog niet helemaal uit.

[Robin]

Ik wil zelf eigenlijk het 'liefst' begraven worden, maar ik heb ook wel zoiets van dood is dood en mijn nabestaanden moeten zich niet verplicht voelen om mijn graf te bezoeken. Maar gelukkig... we zijn het eens. Een kerkhof heeft iets, is mysterieus voor mij... geeft rust en vertelt verhalen.
En met mijn katholieke achtergrond spreken rituelen mij ook wel aan. Een begravenis heeft iets moois en plechtigs, is echt een afscheid. En een crematie... tja... heb het nu een paar keer meegemaakt. Ik vind het sfeerloos, ondanks de mooie muziek en de toespraken, ik mis iets...
en iedereen zit ook zonder jas binnen op een stoeltje.
Ik hou meer van koude neuzen en wangen buiten en in de frisse lucht afscheid nemen en in een grote kring om een graf staan.

[Tijgertje]

En een crematie... tja... heb het nu een paar keer meegemaakt. Ik vind het sfeerloos, ondanks de mooie muziek en de toespraken, ik mis iets...
en iedereen zit ook zonder jas binnen op een stoeltje.

Juist. En daarna doe je nog ff een bakkie... 't is net of je op een verjaardag zit terwijl je liever thuis was gebleven   Een begravenis is idd veeeeel mooier.

[Bodejos]

Voor mij maakt het persoonlijk niet zoveel uit: begraven worden, of te worden gecremeerd. Het lijkt soms wel, alsof cremeren meer een praktische oplossing is voor de nabestaanden, een graf vergt immers meer en langdurig onderhoud (maar het is dan wel een plek DIE je kunt onderhouden en waar je gemakkelijk nog naartoe kunt gaan). Een urn in een nis kan dat ook wel zijn, maar het zou geen praktische overweging moeten zijn.

[Dorine]

ik wil graag gecremeerd worden, ik hoef niet in de grond langzaam te verdwijnen. Als het voorbij is dan wil ik ook echt dat het voorbij is en dan niet meer nog ergens neergelegd worden.
ik wil ook niet dat iemand van mijn familie een urn heeft met mijn as erin, of dat er ergens een urn staat met mijn as erin.
Ik wil graag uitgestrooid worden in zee. De zee is de plek waar in altijd mijn rust en heb gevonden en dus ook zal vinden.

[Compuart]

Ik wil totaal niet over mijn graf/urn regeren. Uiteindelijk ben ik zelf dan toch al dood. Maar ik denk dat mijn nabestaanden mij liever begraven zien dan gecremeerd, dus daar sluit ik me graag bij aan.

[Malcolm]

Ik wil begraven worden. Alle redenen zijn hier al vermeld. Een begraafplaatst heeft iid iets moois, iets misterieus. Een laatste rustplaats.

Dat laat je nog een beetje achter van jezelf voor de rest van de wereld. Ik weet niet of de rest van de wereld daar blij mee is, maar ik wel.

100% mee eens!

Ik zie het zeker niet als een verplichting voor nabestaanden te komen, maar als een mogelijkheid voor hen. Ik wil daarom een 'onderhoudsvrij' graf. Gewoon een mooie steen. Geen heel bloemperk, dat iedere week onderhouden moet worden.

En daarna doe je nog ff een bakkie... 't is net of je op een verjaardag zit terwijl je liever thuis was gebleven   Een begravenis is idd veeeeel mooier.

Je haalt me de woorden uit de mond. Ik had dit gevoel echt met de crematie van mijn oma.

Ben het ook met Jos eens dat cremeren lijkt alsof het iets 'praktisch' is. Een 'efficiënte' manier om van iemand af te komen. 

Maar het gekke is dat het schijnt zo te zijn dat veel mensen op jongere leeftijd de voorkeur geven aan begraven, terwijl als ze ouder zijn toch voor crematie gaan.


Vraag: Stel je partner wil gecremeerd worden. Maar jij wilt veel liever dat hij/zij begraven wordt, zodat je nog een plek hebt om naar toe te gaan. Probeer je je partner te overtuigen, of respecteer je de keus en laat je het erbij?

[Robin]

dan weet ik een compromis... hij laat zich cremeren en ik geef de urn een mooi plekje op het kerkhof in een graf

dat bestaat tegenwoordig... dus niet in een muur en ook niet in een bakje boven de grond, maar een echt klein graf met een urn erin

miniatuurkerkhofje zeg maar 

[Han13]

Ik ga ook voor begraven worden en ik heb er dezelfde redenen voor als dat al veelvuldig aangedragen zijn: gewoon 't feit dat er dan nog 'n plek is waar m'n nabestaanden naartoe kunnen gaan om mij te gedenken.

Ik kom zelf ook nog 'n aantal keren per jaar bij de graven van m'n beide opa's en m'n oma en dat doet me toch altijd weer goed. 't is op dat kerkhof echt heel mooi (dat kerhof ligt midden in 'n mooi bos) en rustig en daar kun je echt dan heel fijn de overledenen effe herdenken.

Ik vind 'n begrafenis trouwens ook veel mooier dan 'n crematie. 'n crematie is idd altijd zo sfeerloos, terwijl alle begrafenissen die ik heb meegemaakt echt 'n mooi waardig afscheid waren. Voor mij hoeft 't trouwens niet zo zeer om die kist in 't bijzijn van alle nabestaanden in de grond te laten zakken. Dat wordt hier trouwens ook niet veel meer gedaan. Er wordt dan gewoon afscheid genomen op 'n open plek in dat bos en 't werkelijke begraven van de kist vindt pas plaats als alle familieleden en bekenden 't kerkhof hebben verlaten.

[lebon simon]

Ik heb samen met m'n vrouw voor crematie gekozen. Zal best heet wezen, maar je voelt er toch niks meer van ^{hoop ik}.

Die katholieke opvoeding heeft me bij m'n keuze lang parten gespeeld, maar nu denk ik... als er zoiets als 'n hiernamaals bestaat, ga je daar toch niet naartoe met een afgeleefd lichaam? Dan stel ik me daar eerder iets spiritueels bij voor, zonder aardse lijven in ieder geval.

Voor die begrafenisdienst of een monument hoef ik het ook niet te doen, want ik geloof meer in wat ik zou achterlaten in harten en gedachten, dan in iets tastbaars.

Bovendien lijkt een plaatsje in de grond me niet bepaald aanlokkelijk. Misschien heb ik tijdens m'n jeugd teveel verkeerde films gezien in dit verband, maar Ik kan me daar niks vredigs of rustbrengends bij voorstellen. Cremeren lijkt me echt veel cleaner, ik heb tijdens m'n leven ongetwijfeld al voor rotzooi genoeg gezorgd.

Een urne kan voor mij, dat mogen mijn vrouw of kinderen beslissen, maakt me niet zoveel uit eigenlijk.

Maar - ben ik nu weer een watje ?  - eigenlijk wil ik er helemaal nog niet aan denken, want ik ben best bang om te sterven en wat er daarna eventueel nog zou kunnen zijn (daar heb je dat dreigende vingertje van de Kerk weer).

[@miesh]

Ik ga ook voor begraven (al hoop ik dat 't nog een hele poos duurt.. ;-) ). Ook voor de al genoemde redenen, voor de nabestaanden zodat ze nog een gedenkplaats hebben en ik vind zelf een kerkhof idd wel wat hebben, is altijd wel bijzonder.

Voor mij hoeft 't trouwens niet zo zeer om die kist in 't bijzijn van alle nabestaanden in de grond te laten zakken. Dat wordt hier trouwens ook niet veel meer gedaan. Er wordt dan gewoon afscheid genomen op 'n open plek in dat bos en 't werkelijke begraven van de kist vindt pas plaats als alle familieleden en bekenden 't kerkhof hebben verlaten.

Ja dat laten zakken van die kist in het bijzijn van de nabestaanden hoeft van mij ook niet. Bij de begravenis van mijn opa werd dit gelukkig niet gedaan maar bij die van mijn overgrootopa wel en dat vind ik echt niet fijn om te zien. Zo tja ik weet niet.. dat je die kist met iemand erin dan gewoon in de grond ziet zakken.. btje eng.

[Robin]

                                             dat je die kist met iemand erin dan gewoon in de grond ziet zakken

en dat vind ik nou mooi... en er dan een schepje zand opgooien

[mapel]

ik kies voor crematie.

Het lijf wat achterblijft is niets dan een omhulsel. Een voertuig wat je heeft gedragen totdat het versleten is.  Je lijf is dus niets anders dan een jas die je uittrekt als je het niet meer nodig hebt. Mag dus wat mij betreft naar de lorreboer. Niemand hoeft van mij een plek te bezoeken waar mijn ouwe jas ligt,...stel je voor  Ik hoop dat men in zijn hart wil gedenken. Voor mij de enige juiste plaats om dat te doen.

Hetgeen wat jouw essentie is, is allang op weg naar waar dan ook.


Wat ik wel een mooie symboliek vind, is dat mijn as uitgestrooid mag worden over zee. Dat om terug te gaan naar waar het leven allemaal begon.....de zee!
Zo is de cirkel van het leven weer rond.

[Robin]

Ik las vanmorgen dit nieuwtje uit Zweden... stel je voor dat dat in Nederland ook zou kunnen... zou ik dat willen? Mijn eerste gedachte is    ... misschien eerst even aan het idee wennen  

Nieuwe begraafmethode:vriesdrogen

De Zweden kunnen spoedig een nieuwe stap zetten in de bescherming van het milieu. Een Zweeds bedrijf komt met een nieuwe manier van begraven.De overledene wordt daarbij gevriesdroogd in vloeibare stikstof.

De menselijke resten worden vervolgens met geluidstrillingen verpulverd.Alles wat rest, is poeder en dat kan worden begraven in een ondiep graf. De lijkkist is van stijfsel, op basis van zetmeel. De aarde verandert de dode zo binnen een half jaar tot compost voor planten.

Balsemstoffen en de resten die na een crematie overblijven, belasten zo niet langer het milieu, stelt het bedrijf.

[mapel]

Zou me daar helemaal in kunnen vinden.....

[Robin]

Ik heb samen met m'n vrouw voor crematie gekozen. Zal best heet wezen, maar je voelt er toch niks meer van ^{hoop ik}.

ik hoop met je mee, levend begraven worden is daar aan toe, maar levend die oven in

als er zoiets als 'n hiernamaals bestaat, ga je daar toch niet naartoe met een afgeleefd lichaam? Dan stel ik me daar eerder iets spiritueels bij voor, zonder aardse lijven in ieder geval.

ik ook, ik denk dat iedereen op z'n mooist is in de hemel... zonder rimpels en wallen en wat ons nog meer te wachten staat... zo heb ik dat als kind begrepen en met dat idee wil ik ook sterven ooit
maar toch... als ik denk aan een hel dan zie ik duiveltjes en grijze haren en kromme neuzen