Verhaal 1:
2 jaar geleden mocht ik tijdens een concert een pianostukje spelen. Ik was vol stress aan het wachten in de zaal en toen ik mocht, wou ik het podium opwandelen en toen struikelde ik. Iedereen in de zaal verschoot zich en ik ook. Ik moest lachen maar je weet hoe dat gaat, dan hoor je opeens zo allemaal verschillende stemmen van mensen die zich zorgen maken. Ik zei al snel dat er niks aan de hand is. Gelukkig kon ik daarna gewoon mijn ding doen aan de piano en dat was heel goed gegaan. Ik denk dat het vallen voor minder stress heeft gezorgd.
Verhaal 2:
Ik zit bij een carnavalsvereniging en daar rijden we regelmatig mee met een wagen in verschillende stoeten. Soms is het even een beetje krap met de breedte, maar ook met de hoogte. Normaal gezien krijgen we altijd de gegevens met hoe breed en hoog je wagen maximum mag zijn, maar als je helemaal vanboven staat steekt je lichaam boven de wagen uit, dus daar is dan geen rekening mee gehouden. Ik was dus rustig wat dingen aan het uitgooien tot ik opeens door een vriend van mij naar de grond wordt geduwd. Ik verschoot me natuurlijk, maar als hij dat niet had gedaan, dan was ik blijven hangen tussen de takken van de boom. Gelukkig had ik niet te veel pijn!
