Ze zijn aanbiddelijk!!! Zo enorm lief.
Er zit een verhaal aan Miepie (zo heet de moederpoes tot we een goeie naam voor haar gevonden hebben) vast. Een simpel en o zo bekend verhaal. Hoeveel mensen worden er tijdens de vakantie niet geconfronteerd met een zwervertje. Zo'n zielig mager scharminkel zonder thuis. Deze zomer overkwam het ons.
Miepie adopteerde onze caravan in de Ardennen, inclusief ons en onze koelkast, als tijdelijke woning met voedselvoorziening. Ze was mager, broodmager. De botten staken aan alle kanten door haar velletje naar buiten. Ze was zwanger, hoogzwanger. En ze was lief, zo verschrikkelijk lief.
2 weken lang hebben we haar op goed voer gezet om een beetje vet op de botjes te kweken en haar de kans te geven een paar gezonde kittens op de wereld te zetten. In ruil kregen wij de kopjes, het geknor en haar grappige maniertjes. Aan onze vakantie kwam een eind. Wij gingen terug naar Volendam en Miepie bleef in België. Ze zou ons wel vergeten en wij haar.
Eenmaal thuis bleek alles toch iets anders te lopen, want mijn schoonzusje (inmiddels op vakantie op dezelfde camping) smste dat Miepie nog steeds onze caravan trouw bezocht. Niet meer zwanger, maar wel op zoek naar eten.
Om een lang verhaal kort te maken. Mijn schoonzusje heeft Miepie voor ons mee terug genomen. Nog steeds enorm lief en inclusief kroost (waar we uiteraard over een weekje of 10 goede thuizen voor zoeken) Tot die tijd mag ze hier, voorzien van goed voer haar jonkies grootbrengen. En dat doet ze.... o zo lief
