Hallo luitjes,
How's life? Met mij in ieder geval goed. Morgen heb ik cursus van mn werk en daar heb ik wel zin in. Die cursus duurt ongeveer twee weken en dan verspreid over de komende maand en de eerste week van november. Ik ben heel benieuwd, want daarna wordt er van me verwacht dat ik een 'volleerd' consulent ben. Ik heb er een hard hoofd in, maar dat zien we dan wel weer. Het zal in ieder geval een stuk drukker worden en een stuk afwisselender, dat is positief.
Gisteren belde een jongen waar ik mee gestudeerd heb. Een tijdje geleden hadden we met allemaal oud-klasgenoten een uitstapje, een soort reunie. Die jongen kon toen niet , omdat zijn moeder erg ziek zou zijn. De dag erna had ik hem een mailtje gestuurd om te informeren hoe het ging enzo. Gisteren belde hij dus even op om te vertellen. Zijn moeder blijkt kanker te hebben en niet meer beter te worden. Ze is echt heel erg ziek en hij en zijn vader en zijn broer verzorgen haar nu thuis, omdat ze in het ziekenhuis niets meer voor haar kunnen doen. Ik vond het echt zo erg voor hem, ik was er helemaal van onder de indruk, zelfs stil ervan. En dat wil nogal wat zeggen bij mij...
Jullie hebben er weinig aan om dit te weten, maar ik moest het even kwijt. Het helpt in ieder geval om alle kleine dagelijkse pijntjes, kwaaltjes en zeurdingen een beetje te relativeren. Voor even dan, want zo gaat dat nou eenmaal.
Anyway, dat was dus wat ik vandaag en gisteravond heb meegemaakt. Een keer wat minder leuk dus...
Groetjes Ovide