Wat me toch wederom opvalt is dat als Art het over de afvaller heeft en zegt dat het zonde is bla bla 'want de tocht leidt ons nog naar prachtige plekken', Margriet naar Pieter kijkt.
En ja, Rik kijkt naar Marlijn, maar die twee zijn op dat moment al dikke mik, dus dat vind ik minder vreemd.
Als ze aan komen lopen loopt Margriet naast Pieter en lijkt naar zichzelf te wijzen.
Toegegeven, ik vind het heel fijn als ik een aanwijzing richting Margriet kan uitleggen.
