A Nightmare In Thailand III 
Bodejos zit hijgend achter het stuur. Hij heeft zojuist een van de ergste dingen gedaan in zijn leven: zichzelf verkozen boven z’n vrienden. Hij voelt zich schuldig. Had hij niet… Maar nee, zijn survivalinstinct zei dat hij moest vluchten, dat hij moest proberen te overleven… Wat het ook kost. Bodejos haalt diep in. Zal hij teruggaan? Zal hij de anderen redden? Bodejos weet het niet. Hij besluit het niet te doen.
De weg die voor hem ligt is steil. Een grote gevaarlijke klif loopt links van de weg richting een rivier. Aan de rechterkant is een steile rotswand. Voor hem, een scherpe bocht naar links. Bodejos gaat zachter rijden, de bocht is wel erg scherp. Dan merkt hij dat de remmen het niet doen. Hij hapt naar adem.
“Hè? Waarom doet ie het niet? Wat is dit voor onzin?”
Bodejos trapt harder het pedaal in. En harder. Maar de bus mindert geen vaart. Hij laat ook het gaspedaal los, maar dat helpt ook niet.
“Wat een mollenactie, er is gesaboteerd met de bus. Was ik maar met de trein gegaan. Maar ja, geen korting hè….” Bodejos kijkt de richting de steile rotswand waar de bus snel naar toe racet. Met een snelheid van 120 km/u lijkt de bus op de wand af te knallen.
“Adi-jos dan maar…” zegt hij bedroefd.
Hulpdakdekker, Stormpie en Bjorn rennen langs de graven, weg van de tweede crime scene. Hulpdakdekker en Bjorn moeten Stormpie meeslepen, ze is helemaal in shock. Als een bezetenen houdt ze haar handtasje stevig vast, dat is het enige houvast wat ze nog heeft aan haar vertrouwde veilige wereld. In de wereld van White Temple is namelijk niets meer veilig.
Ze begint te huilen. “Wat verschrikkelijk…. Waarom? Waarom gebeurt dit toch? Twee onschuldige, lieve, kinderen… Dit… Waarom… Ik…”
“Doorzetten, 9-op-schaal-van-Beaufort-pie. Niet opgeven. We moeten onszelf uit deze benarde situatie redden!” Hulpdakdekker moedigt haar aan. Bjorn loopt stil voorop, starend in het niets.
“Is het mijn schuld…” vraagt Bjorn aan z’n twee medereizigers.
Stormpie knikt heftig. “Ja… Jij sloot hem op!” zegt ze wanhopig.
Hulpdakdekker schudt nee: “Behalve als Molbelg’s hoofd zelf hebt ingeslagen. Kom op, doorlopen!”
Stormpie blijft plots stil staan. “Nee. Ik voel me niet veilig bij Bjorn.”
Hulpdakdekker kijkt haar verward aan. “Hè?”
“Misschien is hij wel de moordenaar. Nee… Ik blijf geen minuut langer bij hem!” Dramatisch wijst ze met haar vinger richting Bjorn, die nog witter wordt. Tranen staan in haar ogen, wanhopig kijkt ze naar Hdd. Bjorn is afwezig, kijkt Stormpie niet begrijpend aan.
“Stormpie, niet zo doen, Bjorn is onschuldig. We moeten samen blijven. Laten we teruggaan naar de parkeerplaats.”
Stormpie doet een stap achteruit. “Ik ga zelf een schuilplaats zoeken. Ik durf niet meer… Wegwezen, allebei!”
Hulpdakdekker kijkt haar twijfelend aan. “Weet je het zeker? Red je jezelf?”
Stormpie knikt. “Ga… Ga asjeblieft… Ik red me wel… Ga…”
Hulpdakdekker pakt Bjorn bij de schouders en trekt hem mee in de richting van de parkeerplaats.
Lukie zit aantekeningen te maken in zijn schrift. Lucy ligt huilend op de tafel. Dolfie zit in de koelkast van het cafetaria, op zoek naar middelen om Lucy op te vrolijken.
“Hier… Een fles rode wijn. Drink maar, meisje. Dan vergeet je het snel.”
“IK WIL NIET! GA WEG!” roept ze huilend.
Dolfie lacht en geeft een high-five met Lukie. “Dan is-tie voor ons!” roept de assistent!
Plots kloppen Hulpdakdekker en Bjorn op het raam. Lukie schrikt. Dolfie doet snel de deur open. ¬
“Kom binnen…”
“WAAR IS STORMPIE? WAAR IS MOLBELG?!” krijst Lucy hysterisch.
Hulpdakdekker bijt op z’n lip. Bjorn gaat op een stoel zitten en stort in. Hij huilt.
Hulpdakdekker: “Molbelg is…” Hij slikt. “Vermoord…” Hij kijkt de agenten twijfelachtig aan. Dolfie slaat een hand voor haar mond, Lucy zucht (‘Ik wist het, ik wist het…’), Lukie gaat recht op zitten en kijkt Hulpdakdekker met grote ogen aan.
“En Stormpie… Stormpie is… Weggelopen… Ze werd wanhopig… Ik werd bang van haar. Ze vertrouwde ons niet meer…” Hulpdakdekker zucht en gaat ook zitten.
Dolfie wrijft met haar handen door haar haar. “En nu? Wat doen we nu? Iedereen moet terugkomen naar het cafetaria, maar ze gaan halen is veel te gevaarlijk… Wie missen we nog? De frietbakker TvD? Reisleider D*N? En die man die naar het toilet was gegaan, Ldhmolletje? Hopelijk komen zij hier heen… Hier zijn we veilig…”
Morgen is het Driedubbel zo Dodelijke Donderdag! Niet één, niet twee, maar drie nieuwe slachtoffers volgen NextGP, Molbelg en Bodejos op! Is het Dolfie of haar assistent Lukie? Hulpdakdekker? Bjorn? Lucy? Of toch Stormpie? Ldhmolletje? Aapje? D*N? Of TvD? Stemmen kan toch 21:00!
