Maar dit werkte voor geen meter.
Ondertussen vroeg Daan of E even mee wilde gaan naar haar kamer (hij had zelf nog geen kamer). Eenmaal daar aangekomen begon Daan te vertellen: "E, ik ga je nu iets vertellen wat je waarschijnlijk niet zo leuk zult vinden. Je weet al dat ik mijn dood dus heb gefaked, maar wat je nog niet weet is dat ik Elmar's dood ook in scene heb gezet, al dat gedoe in dat 'spookhuis' was nep, daar heb ik ook voor gezorgd. Ik zag hoe gelukkig je was met Elmar en ik kon er niet tegen, ik heb mijn dood in scene gezet, want als ik dood was dan kon ik Elmar niet hebben vermoord, maar omdat ik zoveel van je houd kan ik dit niet geheim houden, ik moest het vertellen. Elmar leeft ook nog, hij zit in een kelder van datzelfde 'spookh...
"Wat!?!? Wat vertel je me nu?? En wat dacht je nou, nu heb ik de waarheid verteld, ik ben eerlijk geweest, nu komt alles weer goed? Ik dacht het niet, ik wil je nooit, maar dan ook nooit meer zien."
E duwde Daan de deur uit en sloeg de deur hard dicht.
Wat moest ze nu? Moest ze naar Elmar op zoek, ookal hield ze niet van hem? Ja, natuurlijk moest ze naar hem op zoek, het was tenslotte toch een vriend...