en namen ze afscheid van elkaar door mekaar een dikke knuffel te geven. Iedereen groef zichzelf in de dekens, de mol nog het meest van al, maar geen van hen kon de slaap vatten en één voor één stonden ze op, kleedden ze zich aan en gingen wandelen ergens in het park of gewoon door de straten. Ook Knudde liep daar rond, een paar dingen aan het opschrijven in een klein notaboekje, nadenkend over hoe alles zo kon gelopen zijn.
En toen, geheel onverwacht, klapte er een vuurpijl open. Iedereen keek omhoog en kon het zien. En nog één, en nog één en nog één, het hield niet op en allemaal vormden ze een een boodschap:
"De sterren ontvangen de doden, de sterren kennen mijn geheim...Weldra zal één van jullie bij de sterren zijn..."