Op momenten zoals deze schieten woorden vaak te kort.
Ik denk nu even terug aan de momenten dat ik samen met mijn zus een tennisveld had getekend op de Jasmijnlaan. De Jasmijnlaan was een doodlopende straat en lag recht tegenover ons huis. Een plek waar veel balletje trap werd gespeeld, waar we vaak stoepranden deden en dus ook geregeld tennisten. Mijn zus wordt altijd een beetje knorrig als ze verliest en daarom liet ik haar vaak winnen. Daar lag de basis van mijn tennissucces.
Een volgende stap is het moment dat ik terug van een kamp thuis kwam en Richard Krajicek net Wimbledon gewonnen had. Lekker dan, eindelijk succes in het Nederlands tennis en wie mist dat weer? Ik was in de jaren een redelijk volger van het tennis, maar een hele wedstrijd vond en vind ik nog altijd wat lang duren. Vooral ook omdat ik soms nogal knorrig word als mijn favoriet niet wint. Volgens mij doen ze het soms ook expres.
Nooit van mijn leven heb ik op een echt tenniscourt gestaan, totdat ik op Aruba met een stel vrienden bij het hotel een tennisveld ontdekte. We huurden rackets, we stonden er klaar voor en ik kreeg de bal niet eens in het servicevak…. Ach wel natuurlijk een paar keer maar toen kreeg ik hem zo hard terug dat ik hem niet eens zag. Eén keer trek je de conclusie. Een ATP carrière is een illusie.
Tot een jaar geleden, dhr. Schulz kwam met zijn fantasy tennis tour. Met een redelijke kennis van het hedendaagse tennis, een onvervalst vertrouwen in Spaanse
doping medische wereld koos ik mijn team. Nadal en Djokovic moesten mijn team aanvoeren en verder harde werkers erin als Becker (0 punten) Almagra en Verdasco. Mijn geheimfavoriet was natuurlijk Monfils. Een geweldige tennisser die nogal laag op de ranglijst stond. Maar tot mijn verbazing hadden velen dat ontdekt, dat zegt toch zeker wat over het niveau, van dit spel.
Ik begon het jaar redelijk en tot mijn verbazing bleef ik aan de top. Hoeveel lijstjes dhr. Schulz ook produceerde ik bleef nummer 1. Wat een geweldigheid! Om dhr. Schulz te eren heb ik dan ook de Teamcompetitie tegen de Lobsters verloren. Dat leek me wel een prima manier om hem te bedanken!
Maar zonder gekheid, Schulz wat een werk!!!! Super goed bijgehouden. Iedere dag ons op de hoogte gehouden van het wel en wee van onze spelers. Zo konden we tussendoor nog schelden op Fish (had ik niet) Belgje (neem ik volgend jaar niet) en Monaco (zucht) en juichen om successen van Fognini (nooit van gehoord maar dit jaar dus wel toernooiwinnaar
en zelfs hopen op succes voor Pella, want Pelle doet het ook zo goed. Ik ben het tennis weer gaan volgen en het was een leuk seizoen.
Schulz heel hartelijk dank
voor al het werk. Aan mijn tegenstanders wil ik alleen nog maar zeggen dat ik ze alle succes wens voor volgend jaar en dat ik het leuk en spannend vond om met jullie te strijden.
tot volgend jaar
