Ohja, ik had nog gedroomd.
Helaas gaat het onder woorden brengen moeilijk worden, want het was vooral visueel erg gedetailleerd.
Werkelijk, daar hadden oscars voor set-design en special effects voor mogen worden gegeven.
Maar waar het in essentie op neer kwam, was een enigszins dystopische samenleving. Zat in een.. treinboemeltje, erg high-tech, waarbij ik me vooral druk maakte dat niemand zou opmerken dat ik uit het verleden er naartoe was geteleporteerd.
Enfin, iedereen stapte uit, maar ik nog niet. Wellicht om me niet onder te veel mensen te bewegen. Dus toen ging de boemel terug naar een Buitenwijk, waarbij ik intussen problemen kreeg met m'n zuurstofmasker.
Ongeveer dit:
Maar dan een uitvoering in wit en lichtblauw. Zag er wel fancy uit, maar was dan ook gemaakt door Apple - wat inmiddels een veel groter bedrijf was.
In die buitenwijken was het namelijk nodig om de lucht te filteren, want daar leefden de lagere klasse en zwierf een angstaanjagend virus door de lucht. Dat is wel praktisch, als je ergens naartoe wordt geteleporteerd dat je meteen bij de regerende luxe klasse terecht komt. Enfin, vrij snel kwam er ook een schoonmaker uit die lagere klasse binnen, om schoon te maken. En die brabbelde wat in een schijnbaar nieuw ontwikkelde taal. Dus dat snapte ik niet, en ik had nog steeds problemen met mn masker, dus ik rende maar naar buiten het stationsplein op. Rukte daar mn masker af, en bleek gewoon gezond te kunnen ademen. Tot de hilariteit van Bekende die ineens naast me op de bank zat, en meldde dat ook dit gebied al lang gezuiverd was van het virus, en je er prima adem kon halen.
Enfin, daarna was er ineens iets anders.
Wilde in een restaurant met 2 vrienden eten, maar we bleken geen tafel te hebben waar je op kon poolen. Dus toen werden we ergens anders neergezet, waar een naastzittend kindeke het erg grappig vond dat ik op iets in het Duits reageerde. Basic-Duits, dus droom-ik wist dat ook nog wel. En toen bleek de menukaart iets van 10 pagina's lang, waarbij alles als een tekstblok stond. Keuzes gewoon opgeschreven als "biefstuk met port-saus", maar dan allemaal achter elkaar, zonder plaatjes, en regels dicht op elkaar. dus per bladzijde waren er honderden keuzemogelijkheden.
Zoiets was het.
